المیزان به حق، درةالتاج تفاسیر قرآن در جهان اسلام است ولی حجاب معاصرت مانع شده است از درک عظمت آن، لذا قرن‌ها باید تا قدر و قیمت این تفسیر قویم، شناخته شود.

المیزان

علامه ذوالفنون، محمد حسین طباطبایی(رحمه الله علیه) نادره روزگار ماست که شاهکاری چون المیزان را آفرید که اهل تدقیق در تحقیق، تا قرن‌های متمادی می‌توانند از سفره رنگین آن، لقمه معرفت برگیرند.
المیزان به حق، درةالتاج تفاسیر قرآن در جهان اسلام است ولی حجاب معاصرت مانع شده است از درک عظمت آن، لذا قرن‌ها باید تا قدر و قیمت این تفسیر قویم، شناخته شود.

صفحات: 1· 2

خداوند تبارك و تعالى هر پیامبرى را كه فرستاده در حقیقت تكمیل كننده ى معارف پیامبر قبلى بوده و هر كتاب جدیدى مرتبه اى بالاتر از معارف كتاب قبلى را بیان كرده است.


رشد و تکامل انسان ها

انسان ها همچون دانش آموزانى هستند كه گاهى در كلاس پنجم ابتدایى و گاهى در كلاس سوم راهنمایى و گاهى در كلاس سوم دبیرستان هستند و هر كدام از این مراتب نیاز به معلم خاص و كتاب خاص و برنامه ى خاصى دارد از این رو پیامبران الهى پشت سر هم آمدند تا كلاس معارف بشرى را بالا ببرند و كتاب هاى آسمانى برنامه و متن این كلاس ها قرار گرفت.
فرق این كتاب با كتاب هاى قبلى در همین است كه این كتاب عمق دارد و چند لایه است و داراى بطون است. هر چه از آن برداشت شود باز هم ما به عمقش پى نمى بریم و مى توانیم معارف جدیدترى از آن برداشت كنیم.

صفحات: 1· 2

شیطان مهلت خواست. خداوند تا روزی معین به او مهلت داد. شیطان قسم خورد که بر سر راهِ راست در کمین بندگان خدا خواهم نشست و از پیش رو و پشت سر و از طرف راست و از جانب چپشان بر آنان خواهم تاخت [تا آنان را دچار وسوسه و اغواگرى كنم]

شیطان، فریب، مکار
جنگ هیچ گاه تمام نمی شود

هنوز مهلت شیطان به اتمام نرسیده است و او هنوز بر سر سوگند خود، دست و پا می زند. شیطان از همان ابتدا به سراغ تنها انسانهای روی زمین رفت و تاکنون نیز دست از سر انسان بر نداشته است. پس تا شیطان مهلتش به اتمام نرسیده و تا آدم، آدم است جنگ و نزاع بین حق و باطل وجود خواهد داشت؛ هر چند در هر عرصه و دوره ای شکل و رنگ و ظاهری متفاوت به خود بگیرد. روزی با دانه ای گندم و روزی با سلاح های شیمیایی و اتمی. روزی بین دو برادر (هابیل و قابیل) و روزی بین خبیث ترین فرد روزگار مانند یزید و معصوم ترین خلق خدا مانند حسین علیه السلام.
اوج این نزاع در سرزمین کربلا، سال 61 هجری، خودنمایی کرد. از یک سو گروهی اندک اما مقرب درگاه خدا، با صدای رسای حق و حق طلبی، و از سوی دیگر گروهی کثیر، پر هیمنه و هیاهو و با انبوهی از گمراه ترین و خبیث ترین افراد روزگار خویش.

صفحات: 1· 2

به همان اندازه ای که یک درخت مثل نخل بالا می رود به همان اندازه ریشه های آن نیز در دل خاک فرو خواهد رفت.

جالب است بدانید که مثلاً ریشه های نخل اول مایعی مثل آب به خاک بخشیده و بدینوسیله خاک سخت و خشک را نرم و رام می سازد. و اینجاست که خاک گِل شده به راحتی کنار رفته و ریشه نیز می تواند پیشروی کند.
حال انسان هم همین طور است اگر بخواهد در این عالم ریشه دوانیده و جلو برود باید اهل بخشش و انفاق و سخاء باشد و گرنه بی مایه فطیر است و انسان بخیل و ممسک هرگز پیش نخواهد رفت.
در بیان قرآن کریم، تقوا از انفاق جدا نیست: «أُعِدَّتْ لِلْمُتَّقِینَ الَّذِینَ ینْفِقُونَ» (آل عمران: 133 ) و برای انفاق کردن و بخشش، باید سخی و بخشنده بود نه ثروتمند: «فِی السَّرَّاءِ وَالضَّرَّاءِ» (آل عمران: 134)
در روایتی حضرت علی علیه السلام می فرماید: «السَّخاءُ و الشَّجاعَةُ عَزائِزٌ شریفَةٌ یضَعُهَا اللهُ سُبحانَهُ فِیمنَ أَحَبَّهُ وَ امْتَحَنَهُ؛ بخشندگی و شجاعت دو ویژگی ارجمندند که خداوند سبحان، آنها را در وجود هر که دوستش بدارد و او را بیازماید، قرار می دهد.» (محمدی ری شهری: ج 5: 2426: ح 8361)
حال انسان هم همین طور است اگر بخواهد در این عالم ریشه دوانیده و جلو برود باید اهل بخشش و انفاق و سخاء باشد و گرنه بی مایه فطیر است و انسان بخیل و ممسک هرگز پیش نخواهد رفت.
دریای عفو و بخشش، برادرانش را بخشید

صفحات: 1· 2

آیا واقعاً تعداد كمى از انسان هاى آخرالزمان به بهشت مى روند و تعداد بسیارى از انسان هاى قبل از پیامبر ما به بهشت مى روند؟

بهشت

در برخی از آیات قرآن داریم که آمده است: “ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِینَ وَ قَلِیلٌ مِنَ الْآخِرِینَ".[ الواقعه، 15، “گروهى از پیشینیان، و اندکى از آنها که از پى آمده اند".] کلمه “ثلّة” به طورى که گفته اند [آلوسى، سید محمود، روح المعانى، ج 27، ص 134] به معناى جماعت بسیار انبوه است، و مراد از کلمه اولین امّت هاى گذشته انبیاى پیشین است، و مراد از کلمه “آخرین” امّت اسلام است؛ چرا که معهود از کلام خدا همین است که هر جا سخن از اولین و آخرین شده، منظورش از اولین، امت هاى گذشته، و از آخرین امت اسلام است، مانند آیه اى که در همین سوره مى آید: “أَ إِنَّا لَمَبْعُوثُونَ أَ وَ آباوُنَا الْأَوَّلُونَ قُلْ إِنَّ الْأَوَّلِینَ وَ الْآخِرِینَ لَمَجْمُوعُونَ إِلى مِیقاتِ یَوْمٍ مَعْلُومٍ"،[واقعه، 48 - 50، “و مى گفتند: آیا زمانى که ما مُردیم و خاک و استخوان شدیم باز هم ما را زنده مى کنند، یا نیاکان ما را؟ بگو: همه را، آنان که از پیش به اند و آنها که از پى شان آمده بودند، همه در وعده گاه آن روز معین خواهند بود".] بنابر این معناى آیه مورد بحث این می شود که مقربین از امّت هاى گذشته جمعیت بسیارى بودند، و از این امت جمعیت کمترى.

صفحات: 1· 2

به راستی گناه امام حسین علیه السلام چه بود که باید این چنین خود و خانواده و یارانش کشته می شدند و به اسارت گرفته می شدند؟!

کربلا، مظلوم، شهدا

روزی که شود «اِذا السماءُ انْفَطَرَت» وانگه که شود «اِذا النُّجومُ انْکَدَرَت»
من دامن تو بگیرم اندر «سُئِلَت» گویم: صنما! «بِأَیِّ ذنبٍ قُتِلَت؟!»
… وَ إِذَا الْمَوْءُدَةُ سُئِلَتْ بِأَىِّ ذَنبٍ قُتِلَتْ (1)
و آنگاه که از زنده به گور شده پرسش شود: به کدامین گناه کشته شده است؟!
«مَوْوُودة» اسم مفعول مونث از ماده ی «وَأَدَ» به معنای دختری است که زنده در زیر خاک دفن شده باشد. (2) معنای اولیه ی این آیه، مربوط به زنده به گور کردن دختران نوزاد در عصر جاهلیت است؛ اما در بعضی از روایات در تفسیر این آیه توسعه داده شده است؛ بگونه ای که هرگونه مظلومیت را شامل می شود و از آن جایی که اهل بیت علیهم السلام به ویژه حضرت سیدالشهدا علیه السلام مظلوم ترین های تاریخ هستند، بارزترین مصادیق این آیه ی شریفه می باشند.

صفحات: 1· 2

ده فرمان و توصیه الهی که به صورت یکجا در سوره انعام آمده است، را می توان به عنوان دستورالعمل جامع سبک زیست مسلمانی به شمار آورد که در سایه عمل بدانها می توان بر قله قرب الهی فراز آمد.

سبک زندگی

هر محصولی یک راهنمای استفاده دارد. گل سرسبد کارخانه هستی، انسان است. صانع ازل و ابد برای این مصنوع باارزش، کتاب راهنمایی فرستاده تا او بتواند در سایه فرامین و رهنمودهایش، به تعالی و کمال مطلوب خود که همانا قرب الهی است، نائل شود. این فرامین را می توان اصولی مشترک در تمامی ادیان الهی به شمار آورد که از طریق پیک‌های هدایت (پیامبران) به انسان‌ها ابلاغ گردیده است. به عنوان مثال، در الواح حضرت موسی( علیه‌السلام) و کتاب تورات( سِفر خروج، باب 20) مجموعه ای ده‌گانه از سفارش‌های خداوند برای دستیابی بنی‌اسرائیل به زندگی نیکبختانه فرستاده شده است که از آن به عنوان «ده فرمان» یاد می‌شود.

صفحات: 1· 2

 چندسالی است ازدواج کرده اما هنوز دیده‌اش به جمال فرزندی دلبند روشن نشده است. می‌گوید: به هر دری زده‌ایم اما انگار قفل بسته ما با هیچ کلیدی گشوده نمی‌شود.

دلداریش می‌دهم و می‌گویم: لابد حکمتی دارد و بعد زبان را مترنّم می‌کنم به این بیت از دیوان محتشم کاشانی:

چو درد فاقه‌اش، اکثر دواپذیر شده

علاج مابقی از حکمت تو هست آسان

ادامه »

صفحات: 1· 2

اول

هر روز تکرارش می کنم. کم کم، روزی ده مرتبه. یعنی در هر نمازی دو بار.
سوره حمد را می گویم. همان که در هر نمازی حتماً باید خوانده شود.
نمی دانم این سوره چه چیز خیلی مهمی داشته که خدا این قدر بر آن تأکید کرده؟
شاید هم منظور خدا این بوده که هر بار یک چیز جدید از آن یاد بگیریم؟
اگر این طوری باشد که واویلا! چند سال است هر روز حداقل ده مرتبه می خوانمش ولی تا حالا فقط چند نکته کوچک از آن می دانم.
اگر منظور خدا این بوده که هر دفعه یک نکته جدید یاد بگیریم و در زندگی مان به کار بگیریم چه؟ آن موقع که دیگر اوضاع خیلی خراب می شود.

ادامه »

در بهشت، چشم چرانی به معنای مذموم کلمه وجود ندارد، با این حال، زنان مومنه در بهشت، حجاب دارند

زنان بهشتی

گاهی سوال می شود که آیا در بهشت هم رعایت حجاب الزامی است؟ آیا زنان و مردان بهشتی نسبت به هم نامحرمند؟ و …
منشاء اینگونه سوالات، تطبیق احکام و قوانین عالم دنیا به قوانین عالم آخرت است. در حالیکه دنیا دار تکلیف و مکافات است و آخرت، دار جزا و مجازات.
نه فقط احکام ناظر به حلیت و حرمت نگاه، بلکه شریعت در کلیت احکام خود، مختص عالم دنیاست که دار عمل و امتحان است و اگر بنا باشد در بهشت هم که سرای سعادت و آسودگی است، پای تکلّف و مشقت در میان باشد، آنگاه چه تفاوتی است بین دنیا و آخرت؟
این سخن البته بدین معنا نیست که زنان بهشتی، عاری از هر گونه حجاب و ستر اند. بلکه بر عکس، از آیات قرآن اینگونه مستفاد است که زنان در بهشت، لباس هایی حریرآسا به تن دارند و با شوهران خود در سراپرده های به سر می برند که کاملا از چشم اغیار، پوشیده است؛ نمونه را:

ادامه »