گاهی در روند تربیتی، ناخواسته خطاهایی رخ می دهد كه مسیر تربیتی كودك دچار چالش می شود. آیا شما این چاله های تربیتی را می شناسید؟ نکته حائز اهمیت این است که، چاله ها را باید قبل از رسیدن به آنها شناخت و برای پشت سر گذاشتن شان برنامه ریزی كرد.
پدر و فرزند

تعادل در تمام امور توصیه شده، تربیت هم یكی از آن موقعیت هایی است كه نیاز مبرمی به تعادل و یكنواختی دارد. برای شناخت اشتباهات و چاله های تربیتی و رسیدن به تعادل در رفتار با فرزند به نکات زیر دقت کنید.
رفتارتان گُر گیجه به کودک ندهد

حمایت همیشگی و قاطی شدن در بازی ها و دعواهای كودكانه بسیار خطرناك است؛ هم برای كودك و هم برای والدینش. تا جایی كه خطر و آسیب جسمی در كار نیست و اوضاع در حد یك دعوای كودكانه است خودتان را قاطی نكنید

از همان ابتدا باید حواس تان به این نكته باشد كه تغییر رفتار شما در شرایط مشابه، یكی از چاله های تربیتی است. رفتار متزلزل و عوض شدن دائمی نظر شما، كودك را دچار گیجی و بی اعتمادی نسبت به شما می كند. یك روز آنقدر افراطی سختگیر نباشید كه مجبور شوید برای جبران سختگیری تان، فردا تبدیل به فردی بسیار سهل گیر شوید.
برو،نرو نکنید

به خودتان یادآوری كنید كه كودك شما اگر لجبازی می كند، بهانه می گیرد و به سراغ كارها و وسایل خطرناك می رود، تحت تأثیر غرایزش است و تفكر چندانی پشت كارهایش نیست و قصد آزار دادن شما را ندارد. به این ترتیب، می توانید آرامش خودتان را حفظ كنید.
رشوه گیر خانگی درست نکنید

تشویق یكی از اولویت های تربیتی است. همه می دانیم كه رفتار خوب كودك با تشویق ثبات پیدا می كند. همینطور می دانیم كه تشویق انواعی دارد كه یكی از آنها تشویق مادی است اما باید تعادل، تنوع و تناسب را در تشویق كردن رعایت كنید. حواس تان باشد آنقدر كودك را با تشویق های مادی تحریك نكنید كه او تبدیل به یك رشوه گیر كوچك و خانگی شود.
در دعواهای کودک قاطی نشوید

حمایت همیشگی و قاطی شدن در بازی ها و دعواهای كودكانه بسیار خطرناك است؛ هم برای كودك و هم برای والدینش. تا جایی كه خطر و آسیب جسمی در كار نیست و اوضاع در حد یك دعوای كودكانه است خودتان را قاطی نكنید. دعواهای كودكانه یك امر طبیعی است كه برای خودشان موضوعی حل شدنی و معمولی است.
بگذارید مدرسه كار خودش را بكند

بگذارید مدرسه و معلم كار خودشان را بكنند. اگر كودكی مشق نمی نویسد یكی از راهكارها این است كه بگذارید با عواقب كارش روبه رو شود. بگذارید معلم با كودكتان بابت مشق ننوشتن اش صحبت كند.
بگویید مرغ یک پا دارد

یك روز آنقدر افراطی سختگیر نباشید كه مجبور شوید برای جبران سختگیری تان، فردا تبدیل به فردی بسیار سهل گیر شوید

متزلزل نبوده و نظرتان را عوض نكنید. این وضعیت شامل قول هایی كه می دهید هم می شود، بدقولی نكنید. این قول می تواند قول شهربازی باشد، یا یك تنبیه فوری. اگر در اجرای حرف ها و عمل به قول هایتان متزلزل باشید كودك اعتمادش را نسبت به قاطعیت شما از دست می دهد.
جملات بی تاثیر را حذف کنید

«اگر یك بار دیگر خواهرت را اذیت كنی به پدرت می گویم»، «اگر دوست ات را كتك بزنی دیگر به پارك نمی آییم»؛ وعده تنبیه ندهید. تنبیه را اجرا كنید. بچه ها باهوش تر از آنند كه ندانند تا وقت آمدن پدر چطور شما را راضی كنند. پس از مدتی كوتاه «به پدرت می گویم» تبدیل به یك جمله بی تأثیر می شود كه هیچ كارایی ای ندارد.
در استفاده از فعل های مثبت اسراف کنید

نكن، نرو، نزن، نخور و… . این وظیفه شماست كه به جای كاربرد این حجم از امر و نهی و فعل های منفی، راهكار دیگری پیدا كنید. می توانید كابل برق را بدون گفتن نكن از دستش بگیرید و به كار دیگری مشغولش كنید.
یک حسابگر کوچک تربیت کنید

گمان نكنید كه اگر كودكتان را در جریان تمام مشكلات اقتصادی خانه بگذارید، او را یك اقتصاددان بارآورده اید. بهتر است كودك را با «نداریم» و «نمی توانیم» نترسانید. بچه ها توانایی تجزیه و تحلیل موقعیت مالی ما را ندارند، بنابراین شرح بدبختی و نداری جلوی كودك او را نگران و مضطرب كرده و ترس را در او می نشاند. بهتر است به جای صحبت از نداری، مدیریت مالی صحیح را از 4سالگی به او آموزش دهید.
بچه ها را نترسانید

«بالاخره باید از یكی حساب ببره»، « باید از یه چیزی بترسه» ،«این بچه پس چطوری بخوابه»؛ برخی از والدین و بزرگ ترها گمان می كنند بچه شان را باید از یك موقعیت و یا موجودی بترسانند تا اموراتشان بهتر پیش برود. البته گاهی هم كارها با این روش پیش می رود اما اثرات مخربی دارد. موقعیت و موجودی ترسناك را به دروغ برای كودكتان ترسیم نكنید. بهتر است به جای ترساندن و ترسیم فضاها و موقعیت ها و موجودات دروغین و ترسناك، صادقانه با او راجع به شرایط صحبت كنید.

منبع: همشهری