این گفتگوها براى پیامبر اسلام و مسلمانان ناگوار بود، آنها از یك سو مطیع فرمان خدا بودند، و از سوى دیگر طعنه هاى یهود از آنها قطع نمى شد، به همین جهت پیامبر صلی الله و علیه وآله شبها به اطراف آسمان مى نگریست، گویا در انتظار وحى الهى بود.

قَدْ نَرَى تَقَلُّبَ وَجْهِكَ فِی السَّمَاءِ فَلَنُوَلِّیَنَّكَ قِبْلَةً تَرْضَاهَا فَوَلِّ وَجْهَكَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَحَیْثُ مَا كُنْتُمْ فَوَلُّوا وُجُوهَكُمْ شَطْرَه «1»
این آیه و چند آیه قبل و بعد از آن به یكى از تحولات مهم تاریخ اسلام كه موجى عظیم در میان مردم به وجود آورد اشاره مى كند.
پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله مدت سیزده سال پس از بعثت در مكه، و چند ماه بعد از هجرت در مدینه به امر خدا به سوى “بیت المقدس” نماز مى خواند، ولى بعد از آن قبله تغییر یافت و مسلمانان مامور شدند به سوى “كعبه” نماز بگذارند.
مدت عبادت مسلمانان به سوى بیت المقدس در مدینه از هفت تا هفده ماه ذكر شده، ولى هر چه بود در این مدت مورد سرزنش یهود قرار داشتند چرا كه بیت المقدس در اصل قبله یهود بود، آنها به مسلمانان مى گفتند: اینان از خود استقلال ندارند و به سوى قبله ما نماز مى خوانند، و این دلیل آن است كه ما بر حقیم.

ادامه »

در آیاتی از قرآن کریم خداوند با توجه به اینکه از بندگان خارج از توانشان تکلیف نمی خواهد، فاکتورهایی برای رسیدن به راحتی ارائه می دهد و در ادامه نیز بیان می کند که مراد از این راحتی چه می باشد….

گیر دادن

بر تن نمودن جامه بندگی مستلزم پا نهادن بر روی خواهش های نفسانی است. تخالف با گرایش های نفسانی کاری سخت و طاقت فرساست و در این بین نقش دشمنی قسم خورده در به فعلیت رساندن آنچه نفس اماره تمایل وقوعش را دارد قابل تامل است. آن هنگام که شیطان از بهشت رانده شد خواهان گمراهی انسانها بود، «قَالَ رَبّ ِ فَأَنظِرْنىِ إِلىَ یَوْمِ یُبْعَثُونَ (36) قَالَ فَإِنَّكَ مِنَ الْمُنظَرِینَ (37) إِلىَ یَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ (38)؛ گفت: «پروردگارا، پس مرا تا روزى كه برانگیخته خواهند شد مهلت ده.» (36)فرمود: «تو از مهلت یافتگانى، (37) تا روز [و] وقت معلوم.» (38) (سوره حجر، آیات 36 تا 38).
بندگی الهی راهی آسان
محول نمودن وظایف سخت و طاقت فرسایی که خارج از توان آدمی است سبب ترک مسیر بندگی الهی و سر سپردن به فرامین شیطانی است اما خالق دانایی که بر تمام امور آگاه است، در کنار دستوراتش؛ توجه به این مهم را از یاد نبرده و در جای جای کتاب آسمانی اش به این امر توجه داده که آنچه خارج از توان آدمی است مورد تکلیف الهی نیست

ادامه »

علامه حسن زاده آملی بر این باور است که حضرت ادریس همان الیاس پیامبر است. عارف نامور، ابن عربی نیز معتقد است که جناب ادریس، هنوز زنده است و طبق کریمه: «و رفعناه مکانا علیا»، به آسمان ها عروج کرده است. نویسنده در این نوشتار، این دو انگاره را در تراوزوی نقد نهاده است.

ادریس پیامبر

یکی از پیامبران الهی که قرآن از وی با اوصاف رشک برانگیز “صابر"، “صدیق"، “نبی” و “صالح” یاد می کند، حضرت ادریس نبی است. او با چند واسطه به آدم ابوالبشر نسب می برد و نیای اعلای حضرت نوح ابوالانبیاست. درود خدا بر یکان یکانشان.
نام دیگر او طبق نقل برخی از كتاب هاى تاریخى و تفسیرى، «اخنوخ» یا خنوخ، و خنوع است كه نزد اهل كتاب، یكى از پیامبران پیش از نوح بوده و كتاب هاى فراوانى به او نسبت داده شده است.[1]
در روایتى، اباذر از رسول خدا[صلى الله علیه وآله و سلم] نقل مى كند: 4 نفر از انبیا: آدم، شیث، اخنوخ[علیهم السلام]، ادریس و او نخستین كسى است كه با قلم نوشت و نوح[علیه السلام]سریانى اند.[2]
در تواریخ اسلامی نیز آمده است: ” او نخستین كسی بود كه خیاطی كرد و طرز دوختن لباس را به انسانها آموخت و از آن پس مردم به تدریج از لباس های دوخته شده استفاده می كردند. او بلند قامت و تنومند و نخستین انسانی بود كه با قلم خط نوشت و بر علم نجوم و حساب و هیئت احاطه داشت و آنها را تدریس می كرد. كتابهای آسمانی را به مردم می آموخت و آنها را از اندرزهای خود بهره مند می ساخت، از این رو نام او را ادریس نهادند. [3]

صفحات: 1· 2

دو با مانع در مسیر زندگی
در میان انواع ورزش ها ،دوی با مانع جزء سخت ترین ها محسوب می شود .علاوه بردویدن، رد شدن از موانع بلند نیاز به تمرکز، قدرت بدنی بالا و عملکرد مناسب سیستم مغزی دارد ،تا مبادا پای دونده به موانع برخورد کند که در این صورت از دور مسابقات حذف خواهد شد و گاهی آسیب های جدی سلامتی او را تهدید می کند .

هدف

هدف از زندگی، تکامل نفس انسان و صعود او به مراتب بالای انسانیت و حیات طیبه می باشد. پس این هدف با آسایش محض او در این دنیا منافات دارد. او برای ماندن نیامده است برای ساختن نفس خود به این دنیا آمده تا علاوه بر تربیت و ساختن خود، بتواند در تربیت دیگران هم موثر بشود او حیات ابدی در پیش دارد. هدف او ساختن برای ماندن است نه نابود کردن خود…

صفحات: 1· 2

هر چیزی برای خود میزانی دارد و با آن میزان، کیفیت و ارزش آن سنجیده می شود. همانطور که کارکردهای افراد یک کشور، نسبت به قانون آن کشور سنجیده می شود و افراد نباید برای قانون، تعیین تکلیف نمایند.

میزان

در خوب بودن و بد بودن افراد، ملاکی وجود دارد. این ملاک از نظر قرآن، تقوای الهی است، آن تقوای الهی که با پیروی از معصومین (علیه السلام) و عقل سلیم مطابقت دارد.
میزان و ملاک حقیقی، تقوای الهی

قرآن کریم آیه ای دارد که میزان و ملاک برتری حقیقی انسان را نشان می دهد. «یا أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْناكُمْ مِنْ ذَكَرٍ وَ أُنْثى وَ جَعَلْناكُمْ شُعُوباً وَ قَبائِلَ لِتَعارَفُوا إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقاكُمْ إِنَّ اللَّهَ عَلیمٌ خَبیرٌ؛[حجرات/13] اى مردم! ما شما را از یك مرد و زن آفریدیم و شما را تیره ها و قبیله ها قرار دادیم تا یكدیگر را بشناسید؛ (اینها ملاك امتیاز نیست،) گرامى ترین شما نزد خداوند با تقواترین شماست؛ خداوند دانا و آگاه است». [1]

ادامه »

هر چیزی برای خود میزانی دارد و با آن میزان، کیفیت و ارزش آن سنجیده می شود. همانطور که کارکردهای افراد یک کشور، نسبت به قانون آن کشور سنجیده می شود و افراد نباید برای قانون، تعیین تکلیف نمایند.

میزان

در خوب بودن و بد بودن افراد، ملاکی وجود دارد. این ملاک از نظر قرآن، تقوای الهی است، آن تقوای الهی که با پیروی از معصومین (علیه السلام) و عقل سلیم مطابقت دارد.
میزان و ملاک حقیقی، تقوای الهی

قرآن کریم آیه ای دارد که میزان و ملاک برتری حقیقی انسان را نشان می دهد. «یا أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْناكُمْ مِنْ ذَكَرٍ وَ أُنْثى وَ جَعَلْناكُمْ شُعُوباً وَ قَبائِلَ لِتَعارَفُوا إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقاكُمْ إِنَّ اللَّهَ عَلیمٌ خَبیرٌ؛[حجرات/13] اى مردم! ما شما را از یك مرد و زن آفریدیم و شما را تیره ها و قبیله ها قرار دادیم تا یكدیگر را بشناسید؛ (اینها ملاك امتیاز نیست،) گرامى ترین شما نزد خداوند با تقواترین شماست؛ خداوند دانا و آگاه است». [1]

ادامه »

روزی امام کاظم علیه السلام وارد یکی از کاخهای هارون در بغداد شد. هارون به قصر خود اشاره کرده و با نخوت و تکبر پرسید: این قصر از آن کیست؟ (هدف او از این کار آن بود که شکوه و قدرت خود را به رخ امام علیه السلام بکشد).

علامت سوال

امام موسی کاظم علیه السلام در سال 128 ه ق در یکی از روستاهای اطراف مدینه منطقه (ابواء) متولد و در سال 183 (یا 186) ه. ق در زمان حکومت هارون به شهادت رسید.
بی توجهی امام (علیه السلام) به هشام

در احوالات آن امام همام آورده اند که، روزی امام کاظم علیه السلام وارد یکی از کاخهای هارون در بغداد شد. هارون به قصر خود اشاره کرده و با نخوت و تکبر پرسید: این قصر از آن کیست؟ (هدف او از این کار آن بود که شکوه و قدرت خود را به رخ امام علیه السلام بکشد).
حضرت بدون آن که کوچکترین اهمیتی به کاخ پر زرق و برق او دهد، با کمال صراحت فرمود: این خانه، خانه فاسقان است; همان کسانی که خداوند درباره آنان می فرماید: «سَأَصْرِفُ عَنْ آیاتِیَ الَّذینَ یَتَكَبَّرُونَ فِی الْأَرْضِ بِغَیْرِ الْحَقِّ وَ إِنْ یَرَوْا كُلَّ آیَةٍ لا یُؤْمِنُوا بِها وَ إِنْ یَرَوْا سَبیلَ الرُّشْدِ لا یَتَّخِذُوهُ سَبیلاً وَ إِنْ یَرَوْا سَبیلَ الغَیِّ یَتَّخِذُوهُ سَبیلاً ذلِكَ بِأَنَّهُمْ كَذَّبُوا بِآیاتِنا وَ كانُوا عَنْها غافِلینَ؛ به زودی کسانی را که در زمین به ناحق کبر می ورزند و هرگاه آیات الهی را ببینند، ایمان نمی آورند و اگر راه رشد و کمال را ببینند، آن را در پیش نمی گیرند; ولی هرگاه راه گمراهی را ببینند، آن را طی می کنند، از آیات منصرف خواهم کرد; زیرا آنان آیات ما را تکذیب کرده، از آن غفلت ورزیده اند.» (1)

ادامه »

شاید تصور ما این باشد که اعمال عبادی اسلامی یا حداقل چند عمل واجب اصلی، از همان روز نخست تولد اسلام، به مسلمانان ابلاغ شده باشد. اما تاریخ، یا بهتر بگویم روش تربیتی اسلام، چیز دیگری میگوید.

بهشت

گواه مطلب آن که تقریباً تا 14 سال پس از بعثت پیامبر گرامی اسلام یعنی تا سال دوم هجری، هنوز “روزه” بر مسلمانان واجب نشده بود. نوشته اند روز دوم ماه شعبان سال دوم هجری یا به نقلی هم روز بیست و هشتم این ماه، روزی است که خطاب آمد: “یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا كُتِبَ عَلَیْكُمُ الصِّیامُ كَما كُتِبَ عَلَى الَّذینَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُون. أَیَّاماً مَعْدُودات …” (بقره، 183- 184) “اى كسانى كه ایمان آورده اید روزه بر شما نوشته شده است آن گونه كه بر امت هایى كه قبل از شما بودند نوشته شده بود شاید پرهیزكار شوید. چند روز معدودى را باید روزه بدارید…”
خطاب شیرین “یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا” ویژه ی آیات سوره های مدنی است. و سوره ی مبارکه ی بقره نیز که حاوی آیات فراوانی از احکام عبادی است، در مدینه نازل شده است.

ادامه »

{ویژگی های یک سخن خوب ، در بیان قرآن مجید}

۱. آگاهانه باشد “لا تَقْفُ ما لَیْسَ لَکَ بِهِ عِلْمٌ” (اسراء_36)

۲. نرم باشد “قَوْلاً لَّیِّناً” [زبانمان تیغ نداشته باشد] (طه_44)

۳. حرفی که می زنیم خودمان هم عمل کنیم “لِمَ تَقُولُونَ ما لا تَفْعَلُونَ” (صف_2)

۴. منصفانه باشد “وَإِذَا قُلْتُمْ فَاعْدِلُوا” (انعام_152)

ادامه »

توحید اقتضا می کند که انسان برای جلب نفع و خیر از خدا کمک بطلبد و کارهایش را با «بسم الله» شروع کند، و برای دفع ضرر و شر نیز از او کمک بخواهد و کارهایش را با «اعوذ بالله» آغاز نماید.

در اسلام همه چیز نیاز به برنامه دارد مخصوصا بهره گیرى از کتاب بزرگى همچون قرآن، به همین دلیل در خود قرآن براى تلاوت و بهره گیرى از این آیات آداب و شرائطى بیان شده است که عبارت است از:
١ـ تماس گرفتن با خطوط قرآن باید توأم با طهارت و وضو باشد. قرآن مى فرماید: قرآن را جز پاکان لمس نمى کنند.” [1]

این تعبیر ممکن است هم اشاره به پاکیزگى ظاهرى باشد، و هم اشاره به این که درک مفاهیم و محتواى این آیات تنها براى کسانى میسر است که از رذائل اخلاقى پاک اند، یعنی انسان باید از صفات زشتى که بر دیده حقیقت بین او پرده مى افکند، دور باشد تا از مشاهده جمال حق و حقایق قرآن محروم نگردد.
٢ـ قرآن را باید به صورت” ترتیل” تلاوت کرد، یعنى شمرده، و توأم با تفکر. [2]

ادامه »