سبک زندگی از جمله مفاهیم معروفی است که جامعه شناسان مسلمان و غیرمسلمان، آن را در ادبیات علوم اجتماعی به کار برده و مجموعه مدل ها و الگوهای رفتاری هر فرد در زندگی اجتماعی می دانند، به عبارتی سبک زندگی محتوای روابط و تعاملات یک فرد در جامعه ی کوچک و بزرگ پیرامون اوست.
سبک زندگی ارتباط مستقیم با هویت، شخصیت، اخلاق، رفتار و سلوک انسان دارد. شناخت هویت فردی و جمعی و محیطی و نیز هویت دینی انسان و این که از چه منظری به خویشتن نگاه می کند و خود را در چه جایگاهی از کمالات و ویژگی های انسانی می بیند؛ مقدمه ای بر مبحث سبک زندگی او است ؛ زیرا به ناچار باید به سؤالاتی از چیستی و کیستی خود پاسخ گوید. شناخت نسبت به توانایی ها، استعدادها و اهداف نیز پس از شناخت هویت واقعی انسان می تواند به چینش درست پایه های سبک زندگی او کمک کند. لذا ابتدا بایدبه مشکل اساسی و مانع مهم ارائه ی الگویی مناسب از سبک زندگی پرداخت.
اسلام با معرفی سبک زندگی سالم و به دور از پوچی، هرزگی و روزمرگی، انسان واقعی بودن را می آموزد.
بنای دین اسلام، توصیه بر حفظ کیان خانواده و حسن رفتار آدمی و نیکویی کردار و احترام و تکریم در روابط با دیگر انسان هاست و آموزه هایی که در قرآن بدان اهتمام ورزیده شده و لسان معصومین(ع) آن را تفسیر و تحلیل کرده است، تمامی شئونات زندگی یک فرد را در جامعه در بر می گیرد این خود به آن معناست که یک مسلمان اگر پایبند به اصول اخلاقی و توصیه های دینی خویش باشد، همواره بی نیاز از دیگر فرهنگ هاست.
باز تعریف سبک زندگی اسلامی- ایرانی زمانی مطرح شد که مقام معظم رهبری در سفر خود به شهرستان بجنورد به آن اشاره کردند، ضرورتی که البته پیش از آن هم ایشان در برخی از سخنرانی های خود هر چند سطحی به آن می پرداختند. «بنده زمان ریاست جمهوری در شورای عالی انقلاب فرهنگی قضیه ی طرح لباس ملی را مطرح کردم و گفتم بیایید یک لباس ملی درست کنیم […] عرب ها لباس ملی خودشان را دارند، هندی ها لباس ملی خودشان را دارند، اندونزی یایی ها لباس ملی خودشان را دارند… من و شما که ایرانی هستیم، لباس مان چیست؟»(1)
حجت الاسلام دکتر «سیدمحمود علوی» عضو مجلس خبرگان رهبری در این خصوص بیان داشت: «باید الگویی برای زندگی ایرانی اسلامی ارائه کنیم و تفسیر درستی از این موضوع داشته باشیم.
