امروز یکی از معضلاتی که گریبانگیر همه مردم شده است و همه با آن در ارتباط بوده و دغدغه های زندگیشان شده، بحث اقتصاد و معیشت است.
اسلام عزیز مثل همیشه برای این حیطه از زندگی نیز دستور العملی را در قالب آیات و روایات بیان فرموده که یکی از آیات زیبا و بسیار کارساز و راهگشا و نیز خاطره ای از یکی از اساتید قرآن کریم را در باب این موضوع تقدیم می کنیم.
آیه می فرماید: «مَنْ یَتَّقِ اللَّهَ یَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجاً وَ یَرْزُقْهُ مِنْ حَیْثُ لا یَحْتَسِبُ » (طلاق / 2و3) هر كس تقوای الهی پیشه كند، خداوند راه نجاتی برای او فراهم می‌كند و او از جایی كه گمان ندارد، روزی می دهد.
نکته کلیدی و اساسی که در این آیه بیان شده تقوا است. با داشتن شاه کلید تقوا راه های نجات را یکی پس از دیگری می توان باز کرد و روزی خود را از جایی که گمان و فکرش را نمی کنیم دریافت خواهیم کرد.
در رابطه با رسیدن روزی از جایی که گمان نمی شود، توجهتان را به این خاطره جلب می کنم؛
خاطره ای از یک ماه عسل طلبه ای
حجت الاسلام و المسلمین محسن قرائتی که به مناسبت سالروز ولادت امام رضا (علیه السلام) در مشهد مقدس حضور داشت، در صحن انقلاب حرم رضوی به بیان خاطره‌ای از ماه عسل خود پرداخته و فرمودند:
قرآن کریم در سوره طلاق دو آیه زیبا را ارائه می دهد که با داشتن اعتقاد کامل و عمل کردن به آن هاف می تواند دنیای بسیار جذابی را در حیطه مالی و اقتصادی برای ما باز کند.
آیه می فرماید: «مَنْ یَتَّقِ اللَّهَ یَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجاً وَ یَرْزُقْهُ مِنْ حَیْثُ لا یَحْتَسِبُ » (طلاق / 2و3) هر كس تقوای الهی پیشه كند، خداوند راه نجاتی برای او فراهم می‌كند و او از جایی كه گمان ندارد، روزی می دهد.
یک خاطره‌ای از این صحن انقلاب دارم؛ جوان بودم، تقریباً چهل سال پیش با خانواده به مشهد آمده بودم، تازه داماد شده بودم، ماه عسلم بود.
خدا همه اموات را رحمت کند، پدرم گفت: برو، من برایت پول می فرستم، پول دست ما نرسید، حالا یا پدر یادش رفته بود یا دیر پول را فرستاد یا دیر دستمان رسید، به هر حال ما هیچی پول نداشتیم، حتی پول یک نان هم نداشتیم!
خانه آمدم و تازه داماد بودم، خانواده گفت: برو یک نان بگیر!
من در دلم گفتم: نسیه می کنیم، توی صف نانوایی رفتم، در صف نانوایی دیدم که اگر نانوا بگوید قبولت ندارم، من روبروی مردم خجالت می کشم.
آن موقع چهره تلویزیونی نبودم، یک طلبه گمنام بودم، حالا یک نفر بگوید قبولت ندارم، هر کسی باشد، خوار می شود، چه طلبه باشد چه غیر طلبه!
گفتم: چه کنم، به ذهنم رسید که در خانه یک سجاده مخمل است، گفتم: سجاده را یواشکی زیر عبا می گذارم، بیرون می برم و می فروشم!
خانه آمدم، سجاده حاج خانم را تا کردم و زیر عبا گرفتم تا خواستم بیرون بیایم، حاج خانم گفت: سجاده را کجا می بری؟!، من هم چون نمی خواستم حاج خانم بفهمد بی پولم، سجاده را روی لب طاقچه گذاشتم.
گفتم، می روم و در صحن زیارت نامه برایشان می خوانم تا پولی به من بدهند؛چرا که افرادی هستند که سواد ندارند –چهل سال پیش بود- در صحن آمدم و به زوارها گفتم: زیارت نامه بخوانم، گفتند: نه، به هر کسی که گفتم: زیارت نامه بخوانم، گفتند: نه!
به ذهنم رسید که یک تسبیح چوبی دارم و همین را می فروشم!
به کسی گفتم این تسبیح را می خری، نگاه کرد و گفت: دو ریال، آن زمان نان یک تومان بود، گفت: دو ریال می خرم!
دیگه هر کاری که به نظرم می رسید، انجام داده بودم، در همین صحن ایستادم به امام رضا(علیه السلام) گفتم: یا امام رضا(علیه السلام) جد شما در خانه فقرا شب ها چیزی می دادند، حالا من امشب فقیر شدم، من نمی خواهم در ماه عسل حاج خانم بفهمد، حالا من پول ندارم، اینجا می ایستم، کسی اینجا بیاید و به من پول بدهد!
بعد گفتم: یا امام رضا(علیه السلام) نانوایی می بندد، اگر می خواهی پول بدهی، یک مقدار زودتر بده وگرنه نانوایی ها می بندند!
یکی از علما که جوان بود، ده سالی هم امام جماعت بود، پیش من آمد و گفت: حاج آقا قرائتی من مدتی است که دنبال شما می گردم!
چون چند شب قبل من را دیده بود و من به او گفته بودم، تابستان ها چون هوای قم و کاشان گرم است، مشهد می آیم تا مقداری به درس هایم برسم و تا آخر تابستان هم اینجا هستم.
گفت: فردا می خواهیم برویم، پول زیادی داریم، چون چند روز پیش گفتی می خواهی تا آخر تابستان بمانی، من پول زیادی دارم، ممکن است از من بزنند! بعد مبلغی پول به ما داد و ما هم از امام رضا(علیه السلام) تشکر کردیم. (به نقل از خبرگزاری فارس)
لباس پرهیزگاران چیست؟ … لباس پرهیزگاران در گستردن عدالت ، در فرو بردن خشم، در فرو نشاندن آتش؛ آتش هائی که بین افراد جامعه بر می افروزند. اینها تقواست. افرادی که از شمایند، اما جدا شدند، سعی کنید اینها را گرد بیاورید. این جزو موارد تقواست، که در دعای شریف مکارم‌الاخلاق - دعای بیستم صحیفه‌ی مبارکه‌ی سجادیه - به آن اشاره شده است ….
تقوا چیست؟
کسانیکه از خدا حیا می کنند و خودشان را از منجلاب گناه نجات می دهند، آنان متقیان واقعی هستند . برای رسیدن به جایگاه متقیان ، مجاهدت و تلاش جدی و مستمر لازم است.
رسیدن به تقوا، مراحلی دارد و به یکباره نمی توان به این مروارید درخشان دست یافت.
برای رسیدن به اوج قله ی تقوی و پرهیزگاری باید از همان ابتدای زندگی شرایط را آماده کرد. تربیت دینی، خوردن غذای حلال و زندگی در محیط سالم ، بسترهایی است که یک کودک را به سمت متّقی شدن هدایت می کند.
مراحل با تقوا شدن
در درجه‌ی اول، ترک گناه است . گفتنش آسان است، عملش سخت است؛ اما ناگزیر است. دروغ نگفتن، خیانت نکردن، از لغزش های گوناگون جنسی و شهوانی پرهیز کردن، از گناهان پرهیز کردن؛ قدمِ مهم ترینش این است.
بعد از ترک گناه، انجام واجبات، و از همه ی واجبات مهم تر، نماز است. همه ی کار انسان تابع نماز است. خواندن نماز اول وقت و با توجه و حضور قلب را جدی بگیرید.
تقوا تنها منحصر به درون آدمی نمی شود
این نکته را هم توجه داشته باشیم که تقوا تنها منحصر به درون آدمی نمی شود بلکه او را برای مواجهه ی درست با مسائل در عرصه های اجتماعی ، اقتصادی ، فرهنگی و سیاسی نیز آماده می کند .
ایمان قلبى و دینى، تأثیر بسیار فراوانى در حرکت هاى سازنده دارد. برعکس آنچه که سال هاى سال تبلیغات غربى و استکبارى وانمود مى کرد که دین مایه ى تخدیر و انزوا و دنیاگریزى افراد جامعه است،… خیر، دین تخدیر کننده نیست؛ دین اسلام، برانگیزاننده و احیاکننده است.
تنها ظاهر شرعی داشتن، نشانه تقوا نیست
تقوا تنها رعایت ظواهر شرعی نیست بلکه وسعتی فراتر از آن دارد . غالباً وقتی گفته می شود تقوا، “پرهیزگاری” به ذهن انسان می رسد ؛ به رعایت ظواهر شرع و محرمات و واجباتی که دم دست ماست (توجه می شود)؛ نماز بخوانیم، وجوهات شرعی مان را بدهیم، روزه بگیریم، دروغ نگوئیم. البته که همه ی این ها مهم است اما تقوا ابعاد دیگری هم دارد که غالباً ما از اینها غفلت می کنیم.
به جای آتش افروزی، خبرچینی، این را به جان آن انداختن، آن را در پوستین این انداختن، اصلاح ذات البین کنند؛ بین برادران مؤمن، برادران مسلمان، ایجاد ائتلاف کنند؛ اینها تقواست
در دعای شریف مکارم الاخلاق یک فقره‌ای در توضیح این ابعاد دیگر هست: “اللّهم صلّ علی محمّد و اله و وَ حِلّنی بِحِلْیَةِ الصَّالِحِینَ و اَلبِسنی زِینَةَ الْمُتَّقِینَ” (امام سجاد علیه السلام) از خدای متعال درخواست می کند که پروردگارا! مرا با زیور صالحان زیور بده ؛ و با لباس پرهیزگاران ملبس کن .
این لباس پرهیزگاران چیست؟ … لباس پرهیزگاران در گستردن عدالت ، در فرو بردن خشم، در فرو نشاندن آتش؛ آتش هائی که بین افراد جامعه بر می افروزند. اینها تقواست. افرادی که از شمایند، اما جدا شدند، سعی کنید اینها را گرد بیاورید. این جزو موارد تقواست، که در دعای شریف مکارم الاخلاق - دعای بیستم صحیفه‌ی مبارکه‌ی سجادیه - به آن اشاره شده است …. به جای آتش افروزی، خبرچینی، این را به جان آن انداختن، آن را در پوستین این انداختن، اصلاح ذات البین کنند؛ بین برادران مؤمن، برادران مسلمان، ایجاد ائتلاف کنند؛ اینها تقواست.» (بیانات آیت الله خامنه ای)
سایت تبیان
