نشست اخلاقی با موضوع توجه انسان به قلب با سخنرانی خانم طیبه حقیقی استاد حوزه در مدرسه علمیه حضرت نرجس(س)‌ یزدانشهر برگزار گردید.

خانم طیبه حقیقی در بین طلاب گفت:

وقتی قلب مشغول به ذکر الهی شود به جایگاه رفیع تری نسبت به قبل دست می یابد و سبب بالا رفتن معارف کلی نسبت به عالم هستی می گردد.گشودگی و فراخی قلب در رضایت از خداست، به این معنا که، همه امور را در دست او می داند و هر چه به او می رسد را خیر مطلق می داند و بر مشکلات صبر می نماید و راضی و پذیرای مشکلات است.

وی ادامه داد:

جایگاه صبر در مقامی پایین تر از رضاست. انسان راضی، از وقوع مشکلات، لذت می برد و خود را منظور پروردگار می داند در صورتی که در مقام صبر، تحمل و قبول مد نظر است نه پذیرش و خوشحالی نسبت به وقوع مشکل.

استاد اخلاق افزود:

پستی قلب آدمی زمانی است که انسان به غیر خدا مشغول شود. هر چه از خدا فاصله بگیرید به همان اندازه حالت خفض و پستی پیدا کرده و از درک و دریافت معارف محروم می گردد.وقتی قلب با رضایت و خوشنودی بر امور الهی گردن نهد قلب او مالامال از سرور و شادی و راحتی می گردد.

وی اظهار داشت:

علامت پستی و خفض دل سه چیز است:

1-    عجب، که خود را خواستن و به خود بهاء دادن و خود را نسبت به دیگران برتر دیدن است.

2-    ریاء، که فرد دوست دارد دیگران اعمال او را ببیند و به سنجش دیگران برسد.

3-    حرص، که عدم قناعت و طول امل و آرزوهای آنچنانی داشتن است.

اینها علائمی است که با اشتغال به غیر خدا، آرام آرام از دل آدمی ظاهر می گردد و با زیاد شدن خفض و پستی شدت می یابد.

خانم حقیقی گفت:

نشانه غفلت دل و قلب عارف و سالک سه چیز است.

1-    از دست دادن لذت عبادت.

2-    عدم درک تلخی معصیت، قلب انسان بنا بر فطرت الهی از گناهان بیزار است و پس از انجام گناه تلخی و سنگینی آنرا حس می کند ولی اگر غفلت بر انسان چیره گردد این حالت از بین می رود.

3-    پوشاندن حلال با حرام، قوه تمیز حلال از حرام نابود شده، بین آن دو فرقی نمی توان بگذارد.

وی ادامه داد:

امام صادق(ع) در این زمینه می فرمایند:

کسی که رعایت قلب خویش را در مراقبت بنماید و نفس را از خواهش و هوی و هوس و عقلش را از جهالت مانع شود پس به تحقیق در گروه بیداران و زنده دلان وارد شده است.

استاد اخلاق افزود:

پیغمبر اکرم(ص) می فرمایند: طلب علم بر هر مرد و زن مسلمان واجب است و آن هم علم نفس است که در آن مصالح و مضار نفس شناخته و راههای اصلاح و بهبود آن بررسی شود. پس واجب است نفس مومن دائماً در حال شکر گزاری و یا عذر خواهی از درگاه خدا باشد و به خدای خود چنین عرضه کند که، اگر قبولم کنی فضل و موهبت توست و اگر قبول نفرمائی عین عدل توست.