*اهمیت قرآن:
پیامبر گرامی اسلام می فرمایند: برترین عبادت امت من قرائت قرآن است.
*اخلاص در قرائت قرآن:
یکی از آداب مهم قرائت قرآن اخلاص است که بدون اخلاص نه تنها ارزشی ندارد بلکه موجب خشم خداوند هم می شود.
امام باقر علیه السلام در این باره می فرمایند: قاریان قرآن سه دسته اند:
1)کسانی که خواندن قرآن را برای کسب مال انجام می دهند و به وسیله ی آن از حاکمان حقوق می گیرند و بر مردم مسلط می شوند.
2)کسانی که الفاظ قرآنی را حفظ می کنند ولی حد و حدود آن را ضایع می کنند و عمل به قرآن را در آخرین مرحله قرار می دهند.
3) کسانی هستند که قرآن می خوانند و با داروی قرآن قلب خود را درمان می کنند و با قرآن شب زنده داری می کنند و روزها روزه می گیرند و در مساجد نماز می خوانند و از رخت خواب دوری می کنند.
به واسطه ی این گروه است که خداوند عزیز بلاها را دفع می کند و از آسمان رحمت نازل می شود. به خداوند تبارک سوگند چنین قاریانی از طلای سرخ کمیاب ترند.

*آداب ظاهری قرائت قرآن:
قاری قرآن باید طوری قرآن را قرائت کند که قرآن در قلب او نقش ببندد. امر و نهی های قرآن بر او اثر بگذارد و دعوت های او را بشنود و به آنها عمل کند. این ها هیچ گاه رخ نمی دهد مگر این که آداب قاری آداب قرائت قرآن را رعایت کند.
قرائت قرآن آداب بسیاری دارد که به از جمله ی آنها اشاره می کنیم:
1)وضو گرفتن: وقتی که ما وضو می گیریم نوری بر جانمان می نشیند که مایه ی آرامش ما می شود. و در روایات آمده است که وضو نور است و اگر دو بار پشت سر هم وضو بگیریم نورالنور است و اگر برای مرتبه ی سوم وضو بگیریم نور العلی نور است.
2)بهترین حالت برای قرائت قرآن حالت ایستاده و در حال نماز است و کسی که نشسته نماز می خواند باید به چیزی تکیه نکند و چهارزانو ننشیند بلکه طوری مودبانه بنشیند که گویی در محضر استادش نشسته است.
در وسائل الشیعه جلد هشت آمده است که امام باقر علیه السلام فرمودند
هر کس قرآن را در حالت ایستاده ودر نماز بخواند به ازای هر حرفی که خوانده می شود صد حسنه برایش ثبت می شود و هر کس قرآن را در حالت نشسته ودر نماز بخواند به ازای هر حرفی که خوانده می شود پنجاه حسنه برایش ثبت می شود و هر کس قرآن را چه در حالت ایستاده و چه در حالت نشسته ودرغیر نماز بخواند به ازای هر حرفی که خوانده می شود ده حسنه برایش ثبت می شود.
3)بهتر است قرآن را در خانه های خود و در خفا بخوانید که موجب ریا نشود. در این باره پیامبر اکرم می فرمایند: فضای خانه های خود را با خواندن قرآن نورانی کنید.
4)یکی از آداب قرائت قرآن، قرائت با ترتیل است. ترتیل گونه ای از قرائت قرآن است که بین قرائت سریع قرآن و آهسته ی آن است. که این گونه قرائت کردن قرآن موجب تأثیر در نفس می شود.
5)چون قرآن نور است بهتر است که قرآن را از روی آیات و مصحف بخوانیم.
6)قرآن را تا جایی که می توانیم با صدای بلند بخوانیم که گوشمان هم از این صدای خوش بهره ای ببرد.
*آداب باطنی قرائت قرآن:
1)بزرگداشت متکلم:
قاری قرآن هنگامی که می خواهد قرآن بخواند باید مقام خود را درک کند که در چه جایگاهی ایستاده و دارد چه کاری انجام می دهد. باید بفهمد کتابی که دارد می خواند و جلوی روی خود قرار داده کلام خداست و با دیگر کتاب ها بسیار تفاوت دارد. همانطور که ظاهر خود قرآن می فرماید: لا یمسه الّا المطهرون جز پاکان کسی او را لمس نکند.
2)حضور قلب:
یکی از حالاتی که یک متکلم باید داشته باشد این است که تمام فکر و ذهن و تمرکزش را باید روی قرائت قرآن قرار بدهد چون وقتی که صاحب کلام بزرگ باشد شنونده از آن بشارت می گیرد، با آن مأنوس می شود و هرگز از آن غافل نمی شود.
3)تدبر:
مرحله ی بالاتر از حضور قلب تدبر است. گاهی انسان در حال قرائت قرآن به غیر قرآن مشغول نیست ولی به شنیدن الفاظ آن اکتفا کرده و در معانی و مفاهیم آن دقت می کند. در این باره قرآن کریم می فرمایند: افلا یتدبرون القرآن آیا در قرآن تدبر نمی کنید؟؟؟
4) خالی بودن از موانع فهم:
بسیاری از مردم به خاطر پرده هایی که شیطان بر دل هایشان کشیده از فهم معانی عمیق قرآن محرومند.
موانع فهم قرآن س چیز است که عبارت اند از:
1)قاری قرآن تمام هّم و غمش این است که بتواند تمام حروف را درست و صحیح اداء کند.
2)اینکه قاری با خواندن یک تفسیر ظاهری از قرآن گمان کند که قرآن معنای دیگری ندارد و دیگر تفاسیر را هم قبول نداشته باشد.
3)اصرار بر انجام گناهی داشتن یا گرفتار کبر یا غرور که باعث زنگار و تیرگی قلب می شود چنانکه آلودگی آیینه را کثیف می کند پس:
*قرآن خواندن یکی از عبادت های مهّم است که دل و جان را صیقل و جلا می دهد.
*از مهمترین آداب قرائت قرآن داشتن اخلاص در قرائت است که اگر نباشد موجب خشم خداوند می شود.
*از آداب باطنی قرائت قرآن بزرگداشت متکلم، حضور قلب و تدبر است.
*اگر قاری سر از غفلت برداشته باشد تا سه مرحله می تواند ترقی کند: اول اینکه قاری فرض کند در پیشگاه خداوند قرآن می خواند، دوم این که قرآن را از خدا بشنود و نهایتاً این که جز خداوند هیچ چیز نبیند