آیا واقعاً تعداد كمى از انسان هاى آخرالزمان به بهشت مى روند و تعداد بسیارى از انسان هاى قبل از پیامبر ما به بهشت مى روند؟
بهشت
در برخی از آیات قرآن داریم که آمده است: “ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِینَ وَ قَلِیلٌ مِنَ الْآخِرِینَ".[ الواقعه، 15، “گروهى از پیشینیان، و اندکى از آنها که از پى آمده اند".] کلمه “ثلّة” به طورى که گفته اند [آلوسى، سید محمود، روح المعانى، ج 27، ص 134] به معناى جماعت بسیار انبوه است، و مراد از کلمه اولین امّت هاى گذشته انبیاى پیشین است، و مراد از کلمه “آخرین” امّت اسلام است؛ چرا که معهود از کلام خدا همین است که هر جا سخن از اولین و آخرین شده، منظورش از اولین، امت هاى گذشته، و از آخرین امت اسلام است، مانند آیه اى که در همین سوره مى آید: “أَ إِنَّا لَمَبْعُوثُونَ أَ وَ آباوُنَا الْأَوَّلُونَ قُلْ إِنَّ الْأَوَّلِینَ وَ الْآخِرِینَ لَمَجْمُوعُونَ إِلى مِیقاتِ یَوْمٍ مَعْلُومٍ"،[واقعه، 48 - 50، “و مى گفتند: آیا زمانى که ما مُردیم و خاک و استخوان شدیم باز هم ما را زنده مى کنند، یا نیاکان ما را؟ بگو: همه را، آنان که از پیش به اند و آنها که از پى شان آمده بودند، همه در وعده گاه آن روز معین خواهند بود".] بنابر این معناى آیه مورد بحث این می شود که مقربین از امّت هاى گذشته جمعیت بسیارى بودند، و از این امت جمعیت کمترى.
صفحات: 1· 2
