نشست اخلاقی با موضوع خودسازی در ماه مبارک رمضان، با سخنرانی حضرت حجت الاسلام رضایی استاد اخلاق در مدرسه علمیه حضرت نرجس(س) یزدانشهر برگزار گردید.
23اردیبهشت1398
استاد اخلاق در بین طلاب گفت: ماه رمضان با قرآن ارزش پیدا می کند. خداوند متعال می خواهد نعمتهایش را به ما نشان دهد. قرآن یکی از نعمتهایی است که خداوند برای انسان آفریده است. علامه حسن زاده آملی جمله ای دارد که باید روی آن قدری تدبر کرد می فرماید: هر کس قرآنی تربیت نشد انسان نیست. این جمله برای اهلش خیلی معنا دارد.
وی ادامه داد: گاهی خداوند آن چیزی که می خواهیم به ما نمی دهد چون ما به چیزی که خداوند می خواهد عمل نمی کنیم. قرآن می فرماید: و لا تبخسوا اشیاعهم… درد بزرگ ما این است که به وظایفمان عمل نمی کنیم. مثلاً سخنران مطالعه نمی کند و منبر و تدریس دارد.). اگر جایی تشخیص دهیم کسی بهتر از ما می تواند کاری را انجام دهد ولی اجازه ندهیم ایشان انجام دهند و خودمان کار را ادامه دهیم این کار دیگر برای خدا نیست. معنی تقوی همین است یعنی کار خدایی باشد.
حجت الاسلام رضایی اظهار داشت: اگر رذیله ای در انسان باشد مانند حسادت و خود را اصلاح نکند همین رذیله سبب هلاکت او می شود. فرق ما با اولیاء الهی این است که ما با بدیها و رذایل اخلاقیمان کنار می آییم اما اولیاءالهی با رذایل خود کنار نمی آیند. قرآن می فرماید: (قد افلح من زکها و قد خاب من دسّئها) قد حرف قطعی است حتما کسی که تزکیه نفس کرد رستگار می شود و کسی که تزکیه نکرد حتماً هلاک می شود.
وی تصریح کرد: دو توصیه برای اهل عمل دارم. اول اینکه از خواسته های نابجا خود و دیگران دوری کنید و دوماً خواسته های به جای خود ودیگران را انجام دهند. ماه رمضان تمرین برای دوری از خواسته های نابجاست. بهترین تمرین و عمل نماز شب است و بهترین حالت بعد از نماز شب گدایی کردن از خداوند است. سراسر دعای امام سجاد(ع) در ابوحمزه و سراسر دعای کمیل گدایی کردن در خانه خداست.
استاد اخلاق ادامه داد:.
اولیاء الهی یک سال تلاش می کنند تا در شب قدر چیزی بگیرند اما ما می خواهیم در یک شب قدر بدون هیچ تلاشی صاحب اموری گردیم. چه توقع بی جایی!!! حرمت ماه مبارک رمضان را نگه دارید تا شاید خداوند به ما نظری عنایت نماید. (یستجیب الذین امنوا و عملوا الصالحات) اگر صدق عملی داشته باشیم خداوند برای ما کم نمی گذارد. خداوندا به عظمت این ماه آن باوری که ما را اهل صدق عملی می کند به ما عطا بفرما.