نکات مهم در مورد مصرف شیر
نکاتی در مورد نوشیدن شیر _ سن ابتلا به انواع بیماری‌ها کاهش یافته و علت اصلی آن هم مصرف پایین شیر و فرآورده‌های آن است .

 

نکاتی که درباره ی مصرف شیر باید بدانید
در زمینه نوشیدن شیر باید مراقبت های ویژه ای را در نظر بگیرید اگر می خواهید از انواع سرطان روده و امراض قندی و قلبی و عروقی در امان بمانید شیر بیشتری میل کنید اما نکته مهم در این زمینه حساسیت برخی افراد به لاکتوز موجود در این محصولات است که بدن برخی افراد به آن آلرژی داشته و دچار آسیب خواهد شد. برای اطلاعات بیشتر با دلگرم همراه شوید.

نکات مهم در مورد مصرف شیر
شیر برای بسیاری از مردم جهان بخش جدایی‌ ناپذیر صبحانه است اما بسیاری بر این باورند که شیر نه تنها به سلامت انسان کمکی نمی‌کند بلکه ممکن است مضر نیز باشد!

سعی کنید با معده خالی شیر نخورید
قبل خوردن شیر آنرا گرم یاداغ کنید
شیرهای بدون لاکتوز خریداری کنید
قرصهای لاکتاز به هضم قند شیر کمک میکند

واقعیت‌ها و تحقیقات در این باره چه می‌گویند؟
تحقیقات نشان می‌دهند که حدود ۶۰۰۰ سال پیش مردمان اروپا شیر گاو می‌خوردند. حدود ۸۵ درصد شهروندان اروپا نسبت به لاکتوز موجود در شیر حساسیتی ندارند؛ در حالی که حساسیت نسبت به لاکتوز یا همان قند طبیعی شیر در بعضی قاره‌ها بسیار بالاست.

بنابر گزارش دویچه‌وله،
چندی‌ست که بحث بر سر سالم بودن شیر بالا گرفته است. بسیارند کسانی که مصرف شیر را ناسالم می‌دانند. تحقیقات در این زمینه به این نتیجه رسیده‌اند که شیر در صورت حساس نبودن فرد به لاکتوز می‌تواند یکی از مهم‌ترین بخش‌های تغذیه افراد باشد.کسی که به شیر و دیگر لبنیات آلرژی نداشته باشد می‌تواند آن را با خیال راحت مصرف کند.

برنهارد واتسل
یکی از مسئولان موسسه “ماکس روبنر” که موسسه تحقیقی مواد غذایی در آلمان است با یادآوری منابع موجود در شیر مثل کلسیم، ید و پروتئین می‌گوید: هیچ دلیلی برای منع افراد از نوشیدن شیر وجود ندارد.

مطالعات طولانی مدت روی تغذیه افراد و بیماری و مرگ کسانی که به دقت مورد تحقیق قرار گرفته‌اند، نشانگر فواید بسیار مصرف شیر است.

این تحقیقات نشان می‌دهند که مصرف شیر و لبنیات، خطر سکته مغزی، بیماری‌های قلبی-‌عروقی، دیابت و سرطان روده را کاهش می‌دهد. تنها استثنا در این زمینه در ارتباط است با مردانی که روزانه بیش از یک لیتر و نیم شیر می‌نوشند یا بیش از ۱۰۰ گرم پنیر می‌خورند. آنها بیش از دیگران در خطر ابتلا به سرطان پروستات خواهند بود.

بعضی مواد موجود در شیر
پروتئین – پروتئین یکی از مهم‌ترین مواد درون شیر است که برای بدن انسان بسیار مفید است. پروتئین شیر شبیه پروتئین تخم مرغ است اما در صورتی که افراد نخواهند از منابع حیوانی تغذیه کنند، باید به سراغ غلات و حبوبات و انواع گردوها بروند.

لاکتوز– لاکتوز همان قندی است که به طور طبیعی در شیر وجود دارد. نوشیدن شیر برای افرادی که به لاکتوز حساسیت دارند، می‌تواند موجب دل درد، نفخ معده، اسهال و گرفتگی عضلات شکم شود.

کلسیم– کلسیم به میزان فراوان در شیر وجود دارد که موجب رشد سالم و قوی استخوان‌ها و دندان‌ها شده و از پوکی استخوان جلوگیری می‌کند. کلسیمی که در شیر وجود دارد به خوبی جذب بدن می‌شود و به حرکت عضلات، راه رفتن و کارکرد قلب کمک می‌کند.

آنزیم– شیر به طور طبیعی حاوی مقادیر زیادی آنزیم است. آنزیم‌ها گروهی از پروتئین‌ها هستند که توسط موجودات زنده تولید می‌شوند. آن‌ها بدون آن که مصرف شوند انجام یک واکنش شیمیایی را میسر ساخته و سرعت آن را افزایش می‌دهند.

میکرو RNA – یکی از املاحی که در شیر یافت می‌شود میکرو RNA است. این عنصر می‌تواند بر فعالیت ژن‌های بدن تاثیر بگذارد. البته هنوز مشخص نشده که آیا این تاثیرات بر ژن‌ها مثبت‌ یا منفی هستند.

بنابراین طبیعی است که شیر تأمین کننده ی اصلی کلسیم در رژیم غذایی محسوب شود و از اهمیت خاصی برخوردار باشد. بخصوص اینکه تقریباً در دسترس همه قرار دارد و مصرف آن نیز آسان است.

شیر پاستوریزه یا استریلیزه کدام بهتر است؟
امروزه شیر را به دو روش میکروبزدایی میکنند. این روشها پاستوریزاسیون و استریلیزاسیون نام دارند. برخی افراد به دلیل اینکه شیرهای استریلیزه ماندگاری طولانیتری دارند، فکر میکنند این شیرها سالمترند؛ اما واقعیت این نیست.

در روش پاستوریزاسیون، میکروبهای بیماریزا از بین میروند ولی میکروبهای عامل فساد باقی میمانند بنابراین مدتزمان ماندگاری این شیرها در یخچال 2 تا 3 روز است. بعد از این مدت میکروبهای عامل فساد حتی در سرمای یخچال فعال میشوند و شیر را غیرقابلمصرف میکنند.

اما در روش استریلیزاسیون به دلیل درجه حرارت بالا، هم میکروبهای بیماریزا و هم میکروبهای عامل فساد نابود میشوند؛ بنابراین این نوع شیرها حتی در خارج از یخچال تا 6 ماه قابلیت نگهداری دارند؛ اما نکته ی قابل توجه این است که به محض باز کردن بسته بندی این شیرها و تبادل هوایی در آن، شرایط آنها شبیه به سایر شیرهای پاستوریزه میشود و تنها به مدت 2 روز میتوان آنها را در یخچال نگهداری کرد.

نکته ی مهمتر این است که شیرهای مدت دار به دلیل شدت حرارت بالای استریلیزاسیون در مقایسه با شیرهای پاستوریزه مواد مغذی بیشتری را از دست میدهند. به طور معمول در شیر پاستوریزه 10 تا 20 درصد پروتئینهای محلول در شیر تخریب میشود؛ درحالیکه در شیر استریل این مقدار تخریب به 40 تا 60 درصد میرسد.

همچنین حرارت بالا اثر نامطلوبی بر برخی ویتامینهای حساس به حرارت شیر نیز میگذارد. فرآیند استریلیزاسیون ویتامینهای C، B1،B6 و B12 موجود در شیر را تقریباً 5/1 تا 2 برابر بیشتر از فرآیند پاستوریزاسیون تخریب میکند.
بنابراین توصیه میشود اگر میخواهید شیر را ظرف مدت 2 تا 3 روز مصرف کنید از شیرهای پاستوریزه استفاده کنید. این شیرها طعم بهتر و مواد مغذی بیشتری دارند و در مقایسه با انواع استریلیزه قابلیت هضم بهتری دارند.

نکته ی دیگر اینکه برخی از فروشندگان به این دلیل که شیرهای استریل به یخچال نیاز ندارند؛ آنها را پشت شیشه ی مغازه و در معرض نور آفتاب نگه میدارند. درحالیکه شدت نور بر طعم و مزه ی این شیرها تأثیر میگذارد و حتی باعث میشود که مواد مربوط به بسته بندی هم در داخل شیر منتشر شود و به راحتی با ترکیبات مؤثر شیر واکنش دهد و مواد مخرب و مضری را در محصول تولید کنند.

با عدم تحمل لاکتوز چه کنیم؟
مهمترین قند شیر لاکتوز است. بعضی افراد به صورت ژنتیکی، آنزیم تجزیه کننده این قند را ندارند. درنتیجه وقتی شیر میخورند، لاکتوز در محیط روده ی آنها شکسته نمیشود و در اثر میکرو ارگانیزمهای موجود در روده تخمیر شده، مقدار زیادی گاز ایجاد میکند و موجب نفخ و اسهال میشود. کسانی که این مشکل را دارند حتی در دوران نوزادی نیز نمیتوانند از شیر مادر تغذیه کنند. این افراد ناچارند از شیرهایی که لاکتوز آنها در صنایع غذایی به صورت صنعتی جدا یا شکسته شده، استفاده کنند؛ که همان شیرهای کم لاکتوز یا بدون لاکتوز هستند.

افرادی که قادر به هضم لاکتوز شیر نیستند، میتوانند شیرِ سویا یا ماست و کشکِ کم نمک را جایگزین آن کنند. این افراد لبنیاتی مانند خامه را نباید مصرف کنند. مصرف سبزیهای دارای برگهای سبز تیره، لوبیا و انجیر خشک برای این افراد بسیار مفید است. این افراد همچنین میتوانند با مصرف پسته، فندق و بادام یا ماهی هایی که با استخوان خورده میشوند، مانند کیلکا و ساردین نیاز خود را به کلسیم تأمین کنند.

اشخاصی هم هستند که به دلیل مصرف نکردن شیر در مدتزمان طولانی دچار این عارضه میشوند. افرادی که به مدت چندین سال شیر مصرف نکرده اند ممکن است تولید آنزیم لاکتوز در دستگاه گوارش آنها مختل شده و بدن آنها دیگر این آنزیم را تولید نکند. این افراد اگر یکباره بخواهند شیر مصرف کنند، احتمال دارد به صورت موقت همه ی عوارض ناشی از عدم هضم لاکتوز را داشته باشند؛ مانند افرادی که بهصورت ژنتیکی و مادرزادی آنزیم لاکتوز ندارند. درواقع اگر افراد به صورت مداوم شیر مصرف کنند تولید آنزیم لاکتوز در بدن آنها هرگز خاموش نمیشود.

گردآوری شده مجله ی دلگرم