شفاعت
بنا بر مبانی قرآن، نجات اخروی فقط در سایه سعی دنیوی انسان فراهم می شود. با این وجود،آیا دیگر جایی برای شفاعت شفیعان باقی می‌ماند؟

در سپهر اندیشه شیعی، شفاعت، از جمله اصول مسلم و تردیدناپذیر است. نه فقط شیعیان که تمامی مذاهب اسلامی در اصل وقوع شفاعت در قیامت اجماع دارند. بنا بر گفته مرحوم مجلسی، تمامی مسلمین بر این مطلب اتفاق دارند كه شفاعت از ضروریات دین است . و شفاعت، یعنی این كه پیامبر اسلام (ص) نه تنها امت خود را، بلكه امت های دیگر را نیز شفاعت خواهد كرد.[بحار الانوار، ج8، ص63-29].
با این همه برخی با استناد به پاره ای نصوص قرآنی خواسته اند بر این اندیشه خرده بگیرند. عده ای با استناد به کریمه «لیس للإنسان إلاّ ما سعى» می گویند: شفاعت، با ظاهر برخی از آیات از جمله آیه: «لیس للإنسان إلاّ ما سعى» سازگار نیست. زیرا این آیه، در سیاق نفی است و بنا بر گفته اهل ادب، ادات استثناء در سیاق نفی، مفید حصر است، بنابراین می توان نتیجه گرفت که در قیامت، به جز سعی و تلاش انسان، هیچ عامل دیگری (از جمله شفاعت اولیاء) نمی تواند نجات بخش انسان باشد.

صفحات: 1· 2