دلایل و راهکارهای مقابله با انگشت مکیدن کودکان
اکثر کودکان در جریان رشد، حداقل یک رفتار تکراری ثابت را که ارادی نیست، نشان می دهند. این رفتارها عمدتا پاسخی به نیازهای جسمانی و یا حالات هیجانی گذراست و به کودک کمک می کند تا با استرس های روزمره زندگی کنار بیاید. معمولا این عادت مدتی پدیدار شده و سپس رفع می شود. اما گاهی از اوقات این عادات قدیمی، با استرس های جدید مجددا ظاهر می شود و مانند تولد خواهر یا برادر جدید، طلاق پدر و مادر، رفتن به مدرسه جدید و یا عدم حضور طولانی مدت یکی از والدین و … پدیدار می شود. گاهی وقتها هم بی هیچ دلیل خاصی کودکان به یک عادت خاص پناه آورده و این عادت تبدیل به پاسخی غیر ارادی و خودکار می گردد. یکی از این عادات، مکیدن انگشت است که در بین کودکان بسیار شایع است.

برخی از شواهد نشان می دهد که برخی از کودکان انگشت مکیدن را از داخل رحم آغاز می کنند. انگشت مکیدن تا 2 سالگی عمدتا با گرسنگی، خواب، ناکامی و خستگی رابطه دارد و در 2.5 تا 3 سالگی فقط در شبها رخ می دهد. در عمل به نظر می رسد که مکیدن اولیه انگشت تا حدودی مفید است چون گریه را کم و دندان در آوردن را آسان تر می کند و به کودک کمک می کند تا راحت تر بخوابد و کلا کودک را آرام می کند اما به نظر می رسد که ادامه یافتن این رفتار، بعد از 4 سالگی چندان مناسب نبوده و موجب ایجاد مشکل در دندانهای دایمی آنها مانند روی هم قرار نگرفتن دندانها، باریک شدن قوسهای دندانی، التهاب لثه و … می گردد. لذا اگر به موقع جلوی این رفتار گرفته نشود، به طور قطع رشد دندانهای دایمی با مشکل مواجه شده و شکلی نامنظم و ناموزون می یابد.

صفحات: 1· 2