مرحوم آيت الله خويی فرموده بودند در جوانی که در نجف درس می‌خواندم؛ خانه کوچک سی چهل متری داشتم و خانمم در خانه روضه می‌گرفت و اکثر خانم‌ها هم معمولاً زودتر از روضه به مجلس می‌آيند و بعد از روضه هم يکی دو ساعت با هم صحبت می‌کنند. من چون می‌خواستم مطالعه کنم اين مجلس خانم‌ها مزاحم مطالعه من بود. بعد از چند روز ديدم که اين روضه وقت من را خيلی می‌گيرد. به خانمم گفتم که اين روضه شما مزاحم درس من است و روضه را به هم زدم. بعد از اين ماجرا چشم من درد شديدی گرفت و بينايی‌ام داشت از بين می‌رفت. هر چه معالجه کردم خوب نشد. بعد از مدتی خانمم در خواب ديد که به او گفتند شوهر شما چون مجلس روضه را به هم زده است کور می‌شود. به او بگو از اين کار پشيمان شود و توبه کند و برای شفای چشمش تربت امام حسين علیه‌السلام را به چشمش بمالد و آيت‌الله خويی استغفار می‌کند و دوباره روضه را در منزلش برقرار می‌کند و با تربت امام حسين عليه‌السلام چشمانش شفا می‌يابد.

 پایگاه اطلاع رسانی حوزه، حجت‌الاسلام فرحزاد