درباره فیلم «مَلی و راه های نرفته اش» که این روزها بر پرده سینماست و برای احقاق حقوق زنان آنقدر گرفتار اغراق و شعارزدگی شده است که بیشتر احساسات هیجانی و ترحم را می طلبد، بدون اینکه از این حق طلبی حس خوشایندی دریافت شود.
مَلی و راه های نرفته اش
جنس فیلمسازی تهمینه میلانی آنقدر رنگ بوی زنانه دارد که گاهی گرایش‌های فمینیستی اش سنگینی می کند. میلانی وقتی «بچه های طلاق» و «دو زن» را ساخت تجربه های نسبتا جدیدی رقم زد که کمتر در سینما دیده بودیم برای همین مورد توجه قرار گرفت و با وجود نقدهایی که وجود داشت بخصوص در مورد «دو زن» اما نگاهی آسیب شناسانه داشت که خیلی گرفتار اغراق نبود.
