‌سيب مانع از تشكيل اسيد اوريك در بدن شده و خوردن آن براي نقرس، روماتيسم و تصلب شريان‌ها مفيد است. همچنين خوردن سيب پس از مصرف غذا براي تقويت لثه‌ها مفيد است.
متخصصان تغذيه مي‌گويند:‌ ويتامين‌هاي سيب بيشتر در پوست آن قرار دارد، بنابراين اگر اين ميوه با پوست خورده شود، مفيدتر است.مصرف سيب رسيده براي ورم حاد روده اطفال، اسهال خوني و تب‌هاي حصبه‌اي مفيد است. پوست سيب خشك شده به صورت جوشانده براي رفع ورم مفاصل، روماتيسم و ناراحتي‌هاي كليه كه منجر به كاهش ادرار مي‌شود بسيار مفيد است، زيرا مدر بوده و دفع اسيد اوريك را تسهيل نموده و فعاليت دستگاه گوارش را تنظيم مي‌كند.

بسياري از مطالعات نشان داده است كه پكتين موجود در سيب مي‌تواند به حفظ سطح قند خون كمك و آن را ثابت كند، بنابراين براي افراد مبتلا به بيماري ديابت، سيب به طور خاص مفيد است.
همچنين پژوهشگران دريافته‌اند اشخاصي كه بيشتر از ديگران سيب مي‌خورند، كمتر به سرماخوردگي و ناراحتي‌هاي قسمت فوقاني دستگاه تنفسي دچار مي‌شوند.
خوردن سيب با پوست، سطح قند خون را به آهستگي و براي مدتي بالا نگه مي‌دارد، بنابراين پس از خوردن سيب كامل، شخص احساس سيري بيشتري مي‌كند و براي كاهش وزن مناسب است.