زیبایی تویی که به بیراهه نمی روی
زیبایی، سالیان زیادی است که برای مردم حائز اهمیت بوده و کمتر کسی پیدا می شود که از زیبایی فاصله بگیرد. ناخودآگاه وقتی کودکی زیبا می بینیم یا گلی زیبا و یا طبیعتی دل انگیز، به آن جلب می شویم و احساس خوبی پیدا می کنیم.
گل نرگس

از همان روز که انسان برای گل ها اسم گذاشت و آنها را عاشقانه مراقبت کرد، به زیبایی علاقمند شد و سپس به یاد زیبایی گل ها، اسم نوزادان دختر را هم نام گل ها گذاشتند.
مریم ، رز، سوسن، نرگس، شقایق ، نیلوفر، آلاله ، نسترن و ….
انسان برای دانستن زیبایی و فهمیدن آن به طبیعت نزدیک شد و رفته رفته سعی کرد لطافت آن را با خود به همراه داشته باشد. در ویژگی های طبیعی بسیاری از عناصر، دقیق شد و فهمید که دریا زیباست، کوه و جنگل و چمنزار زیباست و از میان آنها، هرکدام که به صفات انسانی نزدیک تر و قابل تشبیه تر بود را انتخاب کرد و برای نامگذاری از آنها استفاده کرد.
اسامی آدم ها در فرهنگ ایرانی، دریا، ساحل، خورشید، نسیم، آسمان ، باران، آتش و سهند و سروناز شد. برای دختران نشانی از لطافت و مهربانی و زیبایی و برای مردان نمایشی از اقتدار و صلابت.

صفحات: 1· 2