وی ادامه داد: در دوران قاعدگی هم در بعضی از زنان نشانه‌های افسردگی مانند خلق پایین،‌ گریه، کاهش یا افزایش اشتها،‌ اختلال خواب و غیره بوجود می‌آید که این نوع از افسردگی درمان خاصی ندارد و پس از دوران قاعدگی، خود به خود از بین می‌رود که ممکن است تعدادی از زنان این علائم را تجربه کرده باشند.

این کارشناس ارشد روان شناسی با اشاره به نوع دیگر افسردگی در دوران یائسگی تصریح کرد: زنان در این دوران احساس می کنند غدد باروری خود را از دست دادند در نتیجه احتمال بروز افسردگی در آنها وجود دارد ولی این نوع از علائم افسردگی در زنان تحصیل کرده کمتر بروز می‌کند.

وی افزود: گاهی علل محیطی سبب افسردگی زنان می‌شود. محیط زندگی و فشارهایی که از طرف جامعه به زن وارد می‌شود می‌تواند علائم افسردگی را در او بوجود آورد. دلایلی همچون نقش همسری و مادری که زن می‌پذیرد تا هم به عنوان زن خانه‌دار و مادر و هم مسئولیت شغلی خود را ایفا نماید سبب می‌شود تا علائم افسردگی در آنها بیشتر باشد.

ابراهیمی، عامل وابستگی را در بروز افسردگی زنان موثر دانست و افزود: معمولا خانواده‌ها دختران را وابسته و پسران را مستقل تربیت می‌کنند. افرادی که دچار مشکل هستند و حمایتی از آنها صورت نمی‌گیرد، زنانی که همسرشان دارای اعتیاد است و قادر به حمایت از او نیست و به طور کلی استرس‌هایی که به تدریج به زنان در اکثر جوامع وارد می‌شود در طولانی مدت باعث افسردگی شدید در این قشر از جامعه می‌شود.

وی در خصوص درمان افسردگی گفت: در وهله اول باید علت افسردگی رفع شود. می‌توان با مراجعه به روان پزشک و مصرف دارو این علائم را برطرف کرد تا زمانی که شخص دارو مصرف می‌کند، افسردگی وی کمتر‌ می‌شود، ولی درمان اصلی افسردگی روشهای روان درمانی است که در این زمینه از روشهای شناختی رفتاری برای درمان فرد استفاده می‌شود و با یک درمان کوتاه مدت، علائم افسردگی در شخص افسرده کاهش می‌یابد ولی چنانچه علائم افسردگی در شخص شدید باشد هم به درمان دارویی و هم درمان روان شناختی به صورت توام نیاز دارد. معمولا تمام افراد با به کارگیری روش‌های روان درمانی معالجه می‌شوند.

ابراهیمی با بیان اینکه گاهی شرایط حاکم بر خانواده فرد را دچارافسردگی می‌کند، گفت: خانواده باید از فرد افسرده حمایت عاطفی و اجتماعی بیشتر داشته باشد و درعین حال مسئولیت‌های او را نپذیرد تا او تقویت شود. خانواده شخص افسرده نباید افسردگی را یک مساله عادی تلقی کنند و حتما بایستی به یک متخصص جهت درمان مراجعه کنند، بنابراین در قدم اول باید از روان شناس و مشاور کمک بگیرند تا بدانند چه اقدامات خاصی برای شخص بیمار اعمال کنند.

صفحات: 1· 2