شاید اگر خانم ساره بیات درجشن 38 سالگی خود پاره ای مباحث که در تضاد با آموزه های دینی و اسلامی بود را به طور علنی بیان نمی کرد هیچ گاه به صراحت اسمی از او برده نمی شد و در مقام نقد گفتار او واژگان استخدام نمی شد، ولی چه باید کرد که در این جشن سخنانی گفته شد که نه تنها با آموزه های اسلامی تناسبی نداشت، بلکه در تضاد جدی و صریح با قوانین و احکام الهی بود.

 وقتی زبان علیه انسان شهادت می دهد
گاهی اوقات ما به جای اینکه از کرده خود پشیمان شویم و نقد سازنده ی دیگران را موهبتی الهی برای بازگشت و اصلاح رفتارمان به حساب آوریم، از در توجیه و قیاس های بی ارتباط وارد می شویم و خواسته یا ناخواسته سخنی را بر زبان جاری می سازیم که تبعات شوم اجتماعی آن می تواند توشه ای سیاهی برای آخرتمان به همراه داشته باشد، بی شک هنرمندان و بازیگران عرصه صدا و سیما شخصیت هایی اثر بخش در جامعه هستند، هر گونه سوء برخورد و یا رفتار و گفتار خلاف عرف و اخلاق آنان می تواند اثری جدی در نوع عملکرد آحاد جامعه داشته باشد، پس چه بهتر مراقب احساساتمان باشیم و آن را با باورهای غلط در هم نیامیزیم و منشأ ترویج سخنان باطل در جامعه نشویم؛ چرا که انسان هر سخنی که بر زبان جاری می کند فردای قیامت در قبال آن باید پاسخگو باشد. این چنین نیست که این سخنان ثبت و ضبط نشده باشند.[1] و یا اینکه جوارح روز قیامت به شکایت از انسان زبان باز نکند.[2]

از دستان گرم و بهشتی پدر تا دستان شوهر خواهر
بدون شک رعایت حریم میان محرم و نامحرم یکی از روشن ترین مباحث فقهی و دینی است که ریشه در منابع و متون اسلامی دارد، از طرفی احترام گذاشتن به این احکام و قوانین الهی یکی از لوازم و بایسته های زندگی الهی است، ولی با این حال در این جشن تولد و مراسم سخنانی بر زبان جاری شد که به نوعی دهن کجی به حدود و مرزهای الهی بود، نوع استدلال و سخنان «خانم بیات»  بدعتی  ناشایست در نحوه  استخراج احکام و قوانین اسلامی را در پیش روی افراد قرار داد، اینکه ایشان برای توجیه ارتباط راحت با یک نامحرم «رضا قوچان نژاد»، با ساده اندیشی و ساده انگاری این چنین القاء می کند که دستان گرم او همانند دستان پدر است، از این رو او را همانند پدرم محرم می دانم، سخنی است که در هیچ منبع فقهی و دینی نمی توان حجت و دلیلی برای آن پیدا کرد و جزء القاءات شیطانی می باشد؛ چرا که گاه شیطان سخنانی را بر زبان انسان جاری می کند که در تضاد جدی با مقررات الهی است.[3]
اینکه ایشان برای توجیه ارتباط راحت با یک نامحرم «رضا قوچان نژاد»، با ساده اندیشی و ساده انگاری این چنین القاء می کند که دستان گرم او همانند دستان پدر است، از این رو او را همانند پدرم محرم می دانم، سخنی است که در هیچ منبع فقهی و دینی نمی توان حجت و دلیلی برای آن پیدا کرد و جزء القاءات شیطانی می باشد؛ چرا که گاه شیطان سخنانی را بر زبان انسان جاری می کند که در تضاد جدی با مقررات الهی است.

کدهای غلط و یک قیاس نافرجام
این که در این مجلس استدلال آورده شد: «شوهر خواهر شبیه برادر است اما به نظر من «شوهرخواهر» شبیه برادر نیست و به نظر من وقتی خواهرت را که پاره تنت هست به مردی می‌سپاری حسی که نسبت به او داری فقط شبیه حس پدرانه است و رضا مثل یک پدر بالای سر خواهر من هست. عکسی که من با رضا داشتم و در آن دست دور گردن هم انداخته بودیم با واکنش های مردم روبرو شد و گفتند شماها به هم محرم نیستید.
من همین جا باید بگویم که «من با رضا احساس محرمیت می‌کنم.»، این سخن و استدلال شبیه به یک قیاس نافرجام و بی پایه و اساس است؛ چرا که علقه و محرمیتی که بین فرزندان و پدر خانواده وجود دارد به هیچ وجه با یک احساس غلط درونی قابل مقایسه نیست، اینکه یک داماد براساس وظایف انسانی و دینی خود باید چتر حمایتی خود را بر سر همسر و فرزندانش بگستراند، چیزی نیست که به واسطه آن بشود برای دیگران ایجاد محرمیت کند.

پایه و اساس این حرف ها ریشه در کدهای غلط شیطانی دارد که می خواهد با حرف های بی اساس حدود و مرزهای الهی را مورد خدشه قرار دهد. رعایت حریم و مرز محرم و نامحرم از جمله حدود و قوانین الهی است که کسی حق ندارد با تفسیر به رأی، آن را تغییر و دگرگون سازد.[4]

یک بیان وقیهانه و بدور از غیرت دینی
از همه دردآورتر این بود که باز در همین مجلس اذعان می شود که اگر حضور حضار نبود او «رضا قوچان نژاد» را در آغوش می گرفتم، به راستی جای تعجب است، انسانی از یک اجتماع کوچک انسانی حیا می کند که رفتاری خلاف عرف و اخلاق را از خود نشان دهد، آیا نباید از خالق هستی و مبدأ احکام دینی که مرز میان محرم و نامحرم را او وضع و تشریع کرده است، حیا کند و خلاف قانون سخنی را بر زبان جاری سازد.

پی نوشت:
[1]. سوره ق، آیه18، «ما يَلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ إِلاَّ لَدَيْهِ رَقيبٌ عَتيدٌ؛[آدمى‏] هيچ سخنى را به لفظ درنمى ‏آورد مگر اينكه مراقبى آماده نزد او [آن را ضبط مى‏كند].»
[2]. نور آیه4. « يَوْمَ تَشْهَدُ عَلَيْهِمْ أَلْسِنَتُهُمْ وَ أَيْديهِمْ وَ أَرْجُلُهُمْ بِما كانُوا يَعْمَلُونَ»
[3]. انعام، آیه 121.
[4]. ]. المحاسن، ج‏1، ص273، ح373. در روایتی از منابع روایی از امام صادق(علیه السلام) نقل شده است: « عَنْ سُلَيْمِ بْنِ أَبِي حَسَّانَ الْعِجْلِيِّ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع يَقُول‏ ما خَلقَ اللَّهُ حَلالًا و لا حَراماً إلّا و لَهُ حَدٌّ كحُدودِ داري هذه‏؛ خداوند هيچ حلال و حرامي را نيافريده است مگر آنكه مثل اين خانه من حد و مرزي دارد…»