روز حافظ، روز انسان      

خواجه حافظ شیرازی تا قله ادبیات فارسی پیش رفت، سهل است که وی خود قله آفرین یکی از زنده ترین وفاخرترین زبانهای دنیا شد و گل سر سبد ادیبان وشاعرانی شد که هرکدام بابی از شهرهای حکمت ومعرفت را گشودندو نکته های نغز انسانی را باز گفتندومهر از راز های عشق و شفقت با سرپنجه های لطیف و پر مایه بر گرفتند . روز حافظ و بزرگداشت این شاعر نام آور قرن ها و نسل ها روز بزرگداشت رودکی ، فردوسی ، سنایی ، عطار ، مولوی و سعدی هم هست ، حافظ ناشنیده پند همه آثار بزرگان از شعرا و ادیبان و حکما و طنازان را دیده است ، صنایع بکار برده شده در غزلها ، ابداعات دل نواز و پیچشهای ادیبانه اش کمال یافته صدها سال کار پیشینیان او بوده و بی اغراق می توان اعلام کرد که بزرگداشت حافظ بزرگ داشت کل ادبیات فارسی است .
حافظ در زمانه ای ظهور کرد که از هر سو فرهنگ ایرانی،اسلامی در معرض سوء برداشت ، سستی وریاکاری بود ، میراث گرانبهای ادبیات فارسی در دست چاپلوسان و متملقان در بارها جز برای مدح قدرتمندان فاسد و خود کامه بکار نمی آمد و از همه مهمتراین جنبه های انسانی و روحانی جامعه بود که در منجلاب خود خواهی ها و ضعف ها ودون همتیها رو به زوال می رفت . حافظ آستین بالا زد تا اساس “عشق” را زنده کند و به انسان زمان خود و زمان های آینده اوج ه وکمالات آدمی را نشان دهد . حافظ کل قرآن کریم که این کتاب آسمانی را به 14 روایت قرائت می کرد نه از روی لاابالی گری که از متن دین به سراغ عشق و صداقت و اخلاق و جوانمردی و قناعت رفت و رموز بسیار گفت و سرحق بر ورق شعبده ملحق نساخت :
ما نگوئیم بد ومیل به ناحق نکنیم جامه کس سیه ودلق خود ارزق نکنیم
حافظ در زمانه پر روی و ریای خویش چاره ای نداشت جز اینکه رندی پیشه کند و غزل های پر راز و رمز خود را با شیوه ای جدید بسراید تا پیام های سراسرانسانی واخلاقی خود را در این سو و آن سوی تاریخ به مخاطبان خویش برساند ، او مدح حاکمان را هم گفت ولی شعر خویش را هرگز اسیر زمانه بی رحم نکرد . خدمتی که حافظ به جهان عشق کرد تا دنیا دنیا است باقی خواهد ماند همچنانکه خدمت او به عقل و تدبر وتامل خدمتی بی نظیر است . تردید مستتر در غزل های حافظ چون حکمتی که داشت در پرده ابهام ماند تا به مخاطبان خویش تدقیق در رموز هستی را بیاموزد ، او نمی خواست نقش دانای کل را بازی کند و پیش مخاطب هوشیار خود پیامهای مصنوعی ارایه نماید.
حافظ کوچکترین وبزرگترین نکته ها و معانی رابا چنان ظرافت و زیبایی بیان می کرد که آنها جاودانه بمانند و ضرب المثل عام وخاص شوند. حافظ با همه پیچدگی و نکته دانی و نکته سنجی که داشت از خلق خدا غافل نبود و چنان غزل سرود که دیوانش حداقل در میان ایرانیان بعد از قرآن کریم دومین کتابی است که در همه خانه ها یافت می شود .

حافظ با همه قدرت ادیبانه و دوستی با شاهان و زیبایی در بیان و مکانت اولیه دردمندی بزرگ بود ودر هجران ها و بی مهریها می سوخت ، شعر حافظ بر خلاف مشهورهمه اش گل و بلبل و بها و گلستان نیست ، دقت در دیوان عظیمش اوج درد و دردمندی را به نمایش می گذارد واز این حیث تصویری واقعی از دنیای پیرامونی می دهد . رو ز حافظ رو ز عشق ، روز زیبایی ،روز صداقت ، روز اخلاق ،و روز در یک کلمه رو ز انسان است.