صرف اینکه چهل روز از شهادت شهید می گذرد , چه خصوصیتی دارد ؟ اربعین خصوصیتش به خاطر این است که در اربعین حسینی یاد شهادت حسین زنده شد و این چیز بسیار مهمی است . شما فرض کنید اگر این شهادت حسین زنده شد و این چیز بسیار مهمی است . شما فرض کنید اگر این شهادت عظیم در تاریخ اتفاق می افتاد یعنی حسین بن علی و بقیه شهیدان در کربلا شهید می شدند , اما بنی امیه موفق می شدند همانطور که خود حسین را و یاران عزیزش را از صفحه روزگار برافکندند و جسم پاکشان را در زیر خاک پنهان کردند , یاد آنها را هم از خاطره نسل بشر در آن روز و روزهای بعد محو کنند . ببینید در این صورت آیا این شهادت فایده ای برای عالم اسلام داشت ؟ یا اگر هم برای آن روز یک اثری می گذاشت , آیا این خاطره در تاریخ هم , برای نسلهای بعد هم , برای گرفتاریها و سیاهی ها و تاریکی ها و یزیدهای دوران آینده تاریخ هم اثری روشنگر و افشاکننده داشت ؟ … مظلومیت یک ملت آن وقتی می تواند زخم پیکر ستم کشیده شلاق خورده ملتها را شفا بدهد و مرهم بگذارد که این مظلومیت فریاد بشود , این مظلومیت به گوش انسانهای دیگر برسد , برای همین است که تپامروز ابرقدرت ها صدا توی صدا انداخته اند که صدای ما بلند نشود , برای همین است که حاضرند پول های گزاف خرج کنند تا دنیا نفهمد که جنگ تحمیلی چرا بوجود آمد ، با چه انگیزه ای ، با دست که ، با تحریک که ، آن روز هم دستگاههای استکباری حاضر بودند هر چه دارند خرج کنند به قیمت اینکه نام و یاد حسین و خون حسین و شهادت عاشورا مثل درس در مردم آن زمان و ملت های بعد باقی نماند و شناخته نشود .
البته در اوائل کار درست نمی فهمیدند که چقدر مطلب با عظمت است هر چه بیشتر گذشت بیشتر فهمیدند در اواسط دوران بنی عباس حتی قبرحسین بن علی علیه السلام را ویران کردند آب انداختند خواستند از او هیچ اثری باقی نماند . نقش یاد و خاطره شهیدان و شهادت این است .
شهادت بدون خاطره بدون یاد بدون جوشش خون شهید اثر خودش را نمی بخشد و اربعین ان روزی است که برافراشتن پرچم پیام شهادت کربلا در آن روز آغاز شد و روز باز ماتدگان شهداست . حالا چه در اربعین اول، خانواده امام حسین علیه السلام به کربلا آمده باشند و چه نیامده باشند . اما اربعین اول آن روزی است که برای اولین بار زائران شناخته شده حسین بن علی به کربلا آمدند ؛ جابربن عبدالله انصاری است و عطیه از اصحاب پیغمبر, از یاران امیرالمؤمنین و آمدند آن جا و جابربن عبدالله حتی نابینا بود - آنطور که در نوشته ها و اخبار است - و دستش را عطیه گرفت و برد روی قبر حسین بن علی گذاشت و او قبر را لمس کرد و گریه کرد و با حسین بن علی علیه السلام حرف زد و با آمدن خود و با سخن گفتن خود خاطره حسین بن علی را زنده کرد و سنت زیارت قبر شهدا را پایه گذاری کرد . یک چنین روز مهمی است روز اربعین .
