سالروز مخالفت علما با رفراندوم انقلاب سفید؛
«ما با ترقی زن‌ها مخالف نیستیم، ما با این فحشا مخالفیم، با این‌کارهای غلط مخالفیم، مگر مردها در این مملکت آزادی دارند که زن‌ها داشته باشند؟ مگر آزادی مرد و آزادی زن با لفظ درست می‌شود؟»
زمانی که لایحه “انجمن‌های ایالتی و ولایتی” توسط اسدالله علم در سال 1341 مطرح شد، شاید کسی فکرش را هم نمی‌کرد که بند اعطای حق رأی به زنان در این لایحه، با مخالفت شدید علما و مراجع روبرو شده و سرآغاز بسیاری از تحولات تاریخ معاصر باشد. اما باگذشت 56 سال، هنوز این سؤال مطرح است که چرا علما و مراجع، به‌خصوص امام خمینی(ره) با اعطای حق رأی به زنان مخالفت کردند؟ آیا مراجع، مخالف حقوق اجتماعی زنان بودند؟
جایگاه زن در عصر پهلوی
جایگاه زن در عصر پهلوی حکایتی عجیب دارد. پهلوی اول برای ساخت جامعه‌ای در تراز جوامع مدرن و صنعتی، حجاب زن را قربانی کرد تا به گمانش مانعی مهم را از سر راه پیشرفت کشور بردارد.
رضاخان در اقدامی دیگر، دستور اجتماع روسپی‌های تهران در قلعه قجری‌ها یا همان “شهر نو” را صادر کرد. گرچه هدف از این کار کنترل روسپی‌ها بود، اما در دوره پهلوی دوم، این مکان به مرکز اصلی هرزه‌گری تبدیل شد. شهر نو برای برخی از مردان آن دوره خاطره ساز بود و هنوز هم هستند کسانی که تخریب آن را اشتباه می‌دانند، درحالی که حکومت بهای لذت و تفریح مردان هوس‌باز را از تن‌فروشی زنان تامین می‌کرد و به عوارض روحی و جسمی وارد بر زنان “ساکن محله غم” توجهی نداشت.
