تنش های حل نشده زوجین باعث ایجاد قهرهای مکرر می شود. وقتی قهر رخ می دهد، نشان می دهد که فشار زیادی روی فرد است زیرا می خواهد خودش را حفظ کند، او در حال تجربه تهدید است و با قهر، انرژی روانی زیادی را از دست می دهد. قهر کردن های طولانی مدت به مرور زمان موجب دلسردی می شود.

قهر و آشتی

بسیار پیش می آید که زن و شوهرهای جوان در دوران نامزدی و در فاصله عقد تا ازدواج به دلایل مختلف بارها با هم قهر می کنند. این که چرا قهر پیش می آید و چه طور باید از مرحله قهر به آشتی رسید چیزی است که زوج های جوان باید بدانند.

اول این که قهر، یک رفتار کودکانه است. این اولین چیزی است که باید درباره قهر بدانیم. پس هر کدام از ما که از این حربه به عنوان یک رفتار دفاعی یا رفتاری برای آزار دادن همسرمان یا به هر نیت دیگری استفاده می کنیم باید بپذیریم که اصلا به عنوان یک فرد عاقل و بالغ ظاهر نشده ایم! راستی چرا قهر می کنیم. دلایلی که نباید این کار را انجام دهیم، بررسی می کنیم.

صفحات: 1· 2

فرستادن به آمادگی با فلان سبک و سیاق، ثبت نام در پیش دبستانی با فلان سطح، فرستادن به دبستان با فلان آوازه و بالأخره آغاز شرکت دادن های او در صد جور امتحان ورودی و المپیاد و غیره، آن هم فقط برای تبدیل کردن او به یک انسان تیزهوش و نابغه؟ آیا سوار شدن ما بر این موج، فرزندانمان را به ساحل خوشبختی خواهد رساند؟

تیزهوشی مدرسه

اجازه بدهید قبل از اینکه وارد بحث بشویم، درباره اینکه به طور طبیعی چند درصد از فرزندان ما واقعاً تیزهوش و نابغه هستند صحبت کوتاهی بکنیم. اگر یادتان باشد در یادداشت های قبل گفتیم که ویژگی های ما روی یک زنگوله وارونه قرار گرفته اند که هر صفتی روی آن از کم تا زیاد درجه بندی شده است.

صفحات: 1· 2

اكثر والدین به فرزندان خود می آموزند كه با افراد غریبه صحبت نكنند، اگر در منزل تنها هستند در را به روی كسانی كه نمی شناسند باز نكنند و اگر فرد ناشناسی تلفن زد به او اطلاعات ندهند. اما امروزه اوضاع کمی خطرناک تر شده، همان ناشناسی که کودک نباید در را بر رویش باز کند، بدون اینکه شما بدانید و بخواهید در خانه شما نشسته است.

موبایل و کودک

بسیاری از والدین در مورد رایانه و بازیهای رایانه ای فرزندشان نظارت دارند ولی نسبت به تلفن همراه بی تفاوتند. با وجودی كه این وسیله اگر تحت كنترل نباشد می تواند بسیار خطرناك تر از رایانه، اینترنت، تلویزیون و… باشد.
آیا تلفن همراه برای کودک لازم است؟

اگر کودک شما در دوره دبستان است واقعاً نیازی به داشتن تلفن همراه نیست، مگر این که شرایط خاصی مثل برخی بیماری ها وجود داشته باشد. اما آنچه امروزه با آن مواجه ایم این است که بیشتر کودکان در دوران مدرسه از والدین خود تلفن همراه می خواهند، چرا که بیشتر همشاگردی هایشان یک گوشی تلفن همراه دارند، بخصوص گوشی هایی با بازی های مختلف و قابلیت ارسال عکس و… اینجاست که برای کمک به پدر و مادر، وظیفه اولیای مدرسه نیز مطرح می شود. مسوولان مدرسه باید از آوردن انواع گوشی ها در کلاس های درس جلوگیری کنند. که البته در همه این موارد باید بچه ها متقاعد شده و دلیل این بظاهر محدودیت ها برای آنها توضیح داده شود.

صفحات: 1· 2

در اسلام و در عرف انسانی ما در مورد مهمان و مهمان نوازی، توصیه های فراوانی شده است. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند: هرگاه خداوند بخواهد خیر و خوبی به جمعیتی برساند، هدیه‌ای به سوی آنان می‌فرستد. سؤال شد منظور از هدیه چیست؟ فرمودند آن هدیه، مهمان است كه با روزی خود وارد می‌شود و هنگام رفتن، گناهان آن خانواده را به همراه می‌برد.

مهمان نوازی

مهمانی مایه مسرت فکر، سلامت جسم، تعادل روانی و طول عمر می شود به شرطی که به صورت اصولی برگزار شود و میزبان و مهمان در حفظ این اصول و ارزش های آن جدی باشند.
به موقع دعوت کنید

تمام و اکمال میهمان نوازی به خوب بدرقه کردن است؛ بدرقه مهمان تا دم در، نشان دهنده خوشحالی ما از حضور او در کنارمان و بیانگر ارزشی است که برای او قائلیم

صفحات: 1· 2

زندگی بهانه ایست برای شاد بودن…

فقط کافی است اراده کنید که شاد باشید
شادی ، زندگی ، لذت بردن از زندگی
فقاشينلد ، اراده کنيد که باشيد …
پیروی کردن از خصوصیات افراد شاد آسانترین راه برای شاد بودن است، توجه به آدم های اطراف است چون ما ۹۰ درصد وقت مان در ارتباط با دیگران می گذرد و اگر مهارت ارتباط بادیگران و درک آنها را نداشته باشیم ، نمی توانیم شاد زندگی کنیم.
راهکارهایی برای لذت بردن از زندگی

بسیاری از ما از اینکه برای خودمان وقت صرف کنیم، احساس گناه می‌کنیم. در حالی که اگر بدانید چطور از خودتان مراقبت کنید درست به اندازه این‌که بدانید چطور از دیگر اعضای خانواده‌تان مراقبت کنید، مهم است.

ادامه »

یك‌نفر تعریف می‌كرد كه هنوز بعد از 25 سال، عاشق زنش است و حضور او در زندگی‌اش هنوز برایش روزمره و عادی نشده است…تعریف می‌كرد، یك صبح معمولی، وقتی زنش از خانه بیرون رفته، به او پیامک، زده و برایش تعریف كرده كه چقدر هنوز در زندگی او نو تازه و هیجان‌انگیز است و او را دوست‌ دارد… این یك‌نفر، آدم خوشبختی است. نه به خاطر اینكه عشق زندگی‌اش را پیدا كرده و با او شاد است، بلکه به خاطر اینكه خیلی خوب می‌تواند این دوست داشتن را به زبان بیاورد و با كسی كه دوستش دارد، درباره آن حرف بزند؛ كاری كه خیلی‌ها آن‌ را بلد نیستند و خیلی‌ها هم از انجام آن صرف‌نظر می‌كنند.

ما به شما كمك می‌كنیم تا كسی باشید كه حرف‌های دلش را با آن كه دوستش دارد، قسمت و لذتی ناب وارد زندگی‌اش ‌كند.

قبل از اینكه به كسی بگویید «دوستت‌ دارم» یا «عاشقت هستم»، اول به معنای اصلی این كلمات فكر كنید. به اینكه این جملات چه معنی‌ای برای شما دارند و در زندگی شخصی خود، جایگاه عشق و دوست داشتن، كجاست. به این ترتیب، وقتی این جملات را به زبان می‌آورید كه دقیقا ارزش و معنای آن‌ را می‌دانید و نه خودتان را به دردسر می‌اندازید و نه قلب كسی را می‌شكنید.

ادامه »

هر فردی بهترین شناخت را نسبت به خود دارد و چون بعضی از ویژگی ها در افراد باعث می شود که آنها نتوانند در زندگی مشترک به موفقیت دست یابند و علاوه بر مشکلاتی که برای خود به وجود می آورند همسرشان را نیز با چالش هایی جدی رو به رو می سازند.

ازدواج

به نظر می رسد اگر دختران و پسران جوان قبل از آغاز یک رابطه سعی داشته باشند ضعف ها و ویژگی های خود را بشناسند و حتی معیارها و اهداف زندگی خود را به طور مجدد و با هوشیاری بیشتر ترسیم نمایند، جلوی بسیاری از ازدواج های نا موفق و پر مشکل گرفته شود.
سلامت روان

سلامت روان اولین موضوعی است که در زندگی مشترک نقش به سزایی را ایفا می کند. عدم سلامت روانی نه تنها خود فرد را دچار مشکل می سازد بلکه اطرافیان را نیز آسیب پذیر می سازد. فردی که سلامت روان نداشته باشد در تمام کارکرد های اجتماعی و تعاملات خود با مشکل و اختلال مواجه است. این افراد در صورت ازدواج همسرشان را به شدت درگیر مشکلات خودشان می کنند و به کررات دیده شده است که این گونه از ازدواج ها به شکست می انجامد. پس اگر دارای مشکلی در این زمینه هستید قبل از این که تصمیم به ازدواج بگیرد در صدد درمان کامل خود برآید و بعد از به دست آوردن سلامتی کامل برای ازدواج اقدام کنید.

صفحات: 1· 2

وقتی دست مهربانی بر سر یتیمی می كشید، به تعداد موهایی كه از زیر دستان شما رد می شود خداوند گناهان تان را می بخشد. توجه کردن و خود را مسئول دانستن در سرنوشت كودكی یتیم پاداشی بزرگ دارد و بهتر است برای رشد خود و تکمیل راه طی شده در ماه رمضان، در عید فطر این سنت حسنه را شروع کنیم و در طول سال ادامه دهیم.

محبت به یتیم ، محبت

ایام عید فطر که ایام سرور و شادی مسلمانان است و جز اعیادی است که بسیار مورد توجه ائمه علیهم السلام بوده است و از طرفی در این ایام توجه به دیدار آشنایان و دوستان و برادران ایمانی و همچنین توجه به ایتام و دید و بازدید از ایشان توصیه بسیار شده است.
چند روزی از شهادت بزرگ مردی می گذرد که می فرمود: «الله الله فى الایتام فلا تغبوا افواهم، ولا تضیعوا بحضرتكم فقد سمعت رسول الله - صلى الله علیه و آله و سلم - یقول: من عال یتیماً حتى یستغنى اوجب الله عزوجل له بذلك الجنة كما اوجب الله لاكل مال الیتیم النار»؛ (1) درباره یتیمان از خدا بترسید؛ آنها را گاهی سیر و گاهی گرسنه نگذارید و نكند با حضور شما ضایع شوند. این یعنی برای امام علیه السلام سر زدن و دست گیری مقطعی هم راضی کننده نبوده و ارتباط مستمر و دائم مورد رضایت ایشان بوده است.

صفحات: 1· 2

هنگامی که یک دختر و یک پسر تصمیم به ازدواج با یکدیگر می گیرند، یکی از اهدافشان بچه دار شدن می باشد. اما برخی برای رسیدن به این هدف تلاش زود هنگام می کنند و برخی دیگر رسیدن به این هدفشان را به تاخیر می اندازند. در هر دو صورت ممکن است مشکلاتی برای همسران ایجاد شود. بهترین حالت، به موقع بچه دار شدن است.

فرزند

برخی از زوجین تصمیم می گیرند که در همان ماه های اول زندگیشان صاحب فرزند بشوند. فرزند دار شدن و تولید نسل یکی از بهترین اعمال در نزد خداوند است. ولی بهتر است که این عمل پسندیده در شرایط مناسب خودش اتفاق بیافتد تا هم زوجین و هم فرزند تازه به دنیا آمده، بتوانند در آرامش بیشتر زندگی خود را سپری کنند.

ادامه »

عاشقانه های یک زوج در اولین رمضان
یک ضیافت به یاد ماندنی
امسال اولین ماه رمضان زندگی مشترک من و بهنام است. ما شش ماه پیش ازدواج کردیم و این اولین روزه داری بود که کنار هم تجربه می کردیم.

رمضان، دونفره
قصه فریبا

چند روزی از ماه رمضان گذشته بود، تصمیم داشتم یک سفره افطاری کوچک داشته باشم. معمولا وقتی قرار است، مهمان شام و ناهار داشته باشم،خوابم نمی برد. آن شب یک دفعه از خواب پریدم. وقتی فهمیدم سوختن غذاها فقط یک خواب بوده نفس راحتی کشیدم. بلند با خودم گفتم «عجب خواب مزخرفی!!».
به ساعت نگاه کردم، هشت و نیم صبح بود. بلند شدم، تخت را مرتب کردم و یک راست رفتم به آشپزخانه. در یخچال را باز کردم، یکی از ژله ها نگرفته بود ولی سه تای دیگر کاملاً بسته بودند. می خواستم در یخچال را ببندم که ناخودآگاه دستم رفت به سمت بطری شیر. برش داشتم، بازش کردم و یک قُلُپ خوردم. یک دفعه به طرف سینک ظرفشویی دویدم و دهانم را شستم. بلند با خودم گفتم «خوب شد قورتش ندادم هان». آخر این اولین ماه رمضان زندگی مشترک من و بهنام هم بود. ما شش ماه پیش ازدواج کرده بودیم ولی بهنام می گفت که ما زوج جوان محسوب نمی شویم! چون من سی و پنج سالم بود و بهنام چهل و یک. ولی خب به هر حال زوج تازه محسوب می شدیم که! بگذریم، دیشب به بهنام گفتم که امشب، کلی مهمان داریم ولی نپرس کی. او هم بدون کنجکاوی گفت «هر کاری که دوست داری بکن، فقط لطفاً ساعت خواب من به هم نریزد». بعد هم رفت و خوابید، به همین سادگی! البته از یک لحاظ هم خوب شد، راستش اگر کمی سوال پیچم می کرد پته را آب می دادم.
هرگز فراموش نخواهم کرد

نمی دانم او چطور آن خورشت ها را به آن سرعت جور کرده بود چیزی هم نپرسیدم، ولی به هر حال محبت بی منتش برای حفظ غرور من در آن ضیافت را

آن روز را مرخصی گرفته بودم تا به درست کردن افطاری و شام برای مهمان هایمان برسم. اول از همه سوپ را بار گذاشتم. بعد برنج خیس کردم. خورشت ها را هم که از دیشب نیم پز کرده بودم روی گاز گذاشتم. خانه را جارو و گردگیری کردم و برای نفس تازه کردن روی کاناپه نشستم. ناگهان یادم آمد هنوز کلی خرید دارم. از جا پریدم، سری به خورشت ها زدم و بدون اینکه به شعله گاز نگاه کنم پیچ هر کدام را کمی چرخاندم. به بهنام هم زنگ زدم و گفتم که دارم برای خرید می روم. با خیال راحت از اینکه زیر خورشت هایم را کم کرده ام اول با حوصله سبزی خوردن و کاهو خریدم بعد به فروشگاه رفتم.
وقتی به خانه رسیدم خوابم تعبیر شده بود، بوی سوختگی خانه را برداشته بود. خریدها را جلوی در ولو کردم و دویدم به سمت آشپزخانه. تازه فهمیدم که عجب خرابکاری کرده بودم، این گاز را دو روز قبل وصل کرده بودیم و من به جای اینکه شعله را کم کنم آن را زیاد کرده بودم. پنجره ها را باز کردم و همانجا زیر پنجره روی زمین وا رفتم. بلند با خودم گفتم « حالا با سی- چهل تا مهمانی که تا چند ساعت دیگر می رسند چه کار کنم؟ بهنام را بگو». با هر زحمتی بود خودم را جمع کردم، غذاهای سوخته را در کیسه زباله ریختم و آن را بردم سر کوچه و داخل سطل زباله انداختم. با خودم فکر کردم که کباب سفارش می دهم. وقتی به خانه برگشتم پیغام بهنام را روی تلفن دیدم که گفته بود دیرتر به خانه می آید. دفترچه تلفن را برداشتم و دنبال شماره رستوران سر میدان گشتم. همین موقع زنگ خانه به صدا در آمد. آیفون را برداشتم، باورم نمی شد. یکی از هیئتی های همسایه واحد بالا که یک ماهی می شد به سفر رفته بودند، به خیال اینکه آنها برگشته اند، با سه تا قابلمه خورشت نذری درِ خانه شان آمده بود و چون آنها نبودند و می ترسید غذاها از گرما خراب بشوند می خواست غذاها را به ما بدهد. به خودم گفتم «قبول کن فریبا که خدا برات خواسته». بدون هیچ فکری غذاها را گرفتم. یکی دو ساعت بعد بهنام آمد و من همه چیز را برایش تعریف کردم. ساکت گوش کرد. بعد با هم سفره را پهن کردیم. یک ربع به اذان بود که مهمان ها همه با هم رسیدند. وقتی بهنام مهمان ها را دید از خوشحالی خشکش زد. فردای آن روز، همسایه واحد بالایی مان را دیدم و جریان را به او گفتم. او گفت که به خاطر ماه رمضان، سه روز پیش برگشته اند و اصلاً هیئت آنها این موقع سال نذری نمی پزد. حسابی کنجکاو شده بودم. بعد از چند روز چیزی یادم آمد: آن روز وقتی از خرید برگشتم کیف بهنام کنار کاناپه بود. نمی دانم او چطور آن خورشت ها را به آن سرعت جور کرده بود چیزی هم نپرسیدم، ولی به هر حال محبت بی منتش برای حفظ غرور من در آن ضیافت را هرگز فراموش نخواهم کرد.
قصه بهنام

وقتی ضیافتی رنگ عشق بگیرد، ملائک دسته دسته نازل می شوند، تا شکوه و عظمت آن را برای آسمانیان پیغام ببرند. تردید نکن پیغامی که تا آسمان امتداد پیدا کند، سعادت را با خود به ارمغان خواهد آورد

بی سر و صدا بلند شدم و رفتم سر کار. فریبا هنوز خواب بود. بعد از ظهر که شد فریبا زنگ زد و خبر داد که دارد می رود خرید. تازه یادم افتاد که افطار مهمان داریم. همین موقع برق رفت و سیستم ها از کار افتادند. چند دقیقه ای منتظر ماندیم ولی چون از برق خبری نشد کار را تعطیل کردیم. وقتی به خانه رسیدم بوی سوختگی همه جا را گرفته بود. به آشپزخانه رفتم، بله!!! همین موقع متوجه شدم که فریبا کلید را به در انداخته است. یک لحظه با خودم فکر کردم که در این وضعیت من را نبیند بهتر است. سریع خودم را به دستشویی که نزدیک در ورودی بود رساندم و مخفی شدم. صدای فریبا را که مثل همیشه بلند بلند با خودش حرف می زد می شنیدم. آرام از خانه بیرون زدم. به پارک ته خیابانمان رفتم و در سایه نشستم. فریبا را می شناختم، می دانستم با غروری که دارد گفتن از این وضع به من برایش سخت است. فکری به ذهنم رسید. به خانه زنگ زدم و چون می دانستم فریبا جواب نخواهد داد پیغام گذاشتم که دیرتر به خانه می آیم. بعد هم به یکی از دوستانم که رستوران داشت زنگ زدم. جریان را که شنید گفت که مقداری از خورشت هایی را که برای افطار آماده کرده اند را به خانه ما می فرستد. از او خواستم که به کارمندش بگوید که خودش را آشنای فلانی معرفی کند و باقی قضایا. کمی دیگر نشستم. نمی دانستم در آن گرما آن هم در ماه رمضان وسط پارک چه کار کنم. گوشی ام را از جیبم در آوردم و بی هدف در آن پرسه زدم. فیلم سفر دو ماه پیشمان به سرعین را هنوز داشتم. فیلم را پلی کردم. فریبا داخل ماشین وقتی که داشتیم می رفتیم در حالی از من فیلم گرفته بود که رادیو داشت موسیقی فیلم ضیافت را پخش می کرد. از فریبا پرسیده بودم که این موسیقی را می شناسی؟ و چون او اظهار بی اطلاعی کرده بود با غروری پر آب و تاب قصه فیلم را که عجیب دوستش داشتم برای او تعریف کردم. همین موقع باطری گوشی تمام شد و من که دیگر نمی دانستم چه کار باید بکنم به سمت خانه راه افتادم. وقتی به خانه رسیدم عطر خورشت ها خانه را پر کرده بود. فریبا قضیه را به من گفت. از تواضعش خوشم آمد. با هم سفره را انداختیم و منتظر مهمان ها نشستیم. وقتی مهمانها وارد خانه شدند خشکم زد. باورم نمی شد، مهمان ها هم کلاسی های دوره لیسانسم بودند. نمی دانم فریبا چطور و از کجا آنها را پیدا کرده بود ولی به هر حال ضیافتی را که او برای خوشحالی من به راه انداخت را هرگز فراموش نخواهم کرد.