می توان در فضای آن هم گروه های کتابخوانی و فرهنگی راه انداخت و هم گروه های مذهبی و دینی، می توان یک موضوع اخلاقی یا فرهنگی را به راحتی بین هزاران نفر به اشتراک گذاشت و هم از اطلاعات دیگران هم استفاده کرد.
همه این ها قبول، اما یادمان باشد که در گیر و دار همین داد و ستدها از هر نوعی که باشد نکند ما بشویم وسیله “تلگرام ” دیگر هیچ محدودیتی برایش قائل نباشیم و لحظه به لحظه زندگی ما را در اختیار گرفته است، و اگر نگاهی به خودمان و اطرافیانمان بیاندازیم خواهیم دید که خیلی ها عملا فنا شده در دنیای مجازی و سرگرمی های بی خاصیتش هستند.
در گیر و دار این وابستگی ها به شبکه های اجتماعی و دنیای مجازی خوب است که چند نکته را مد نظر داشته باشیم:
1- اولویت بندی کنیم

به فرض که بهترین استفاده ها را از این شبکه های اجتماعی می کنیم اما ما به عنوان یک انسان وظیفه داریم که در دنیای حقیقی زندگی کنیم، همان دنیایی که پدر و مادرمان وجود دارند همسر و فرزندانمان هستند، دوستان و آشنایانمان وجود دارند.

این روزها اقوام و خانواده ها دور هم که جمع می شوند همه سر در گوشی خود دارند و کمتر کسی با دیگری صحبت می کند، والدینی که با هزار زحمت غذایی تدارک دیده اند برای دور هم بودن با فرزندانشان و با هزار امید منتظر آن ها هستند، اما آن ها گوشی به دست می آیند و گوشی به دست می روند و در این میان نه زحمت مادر را کسی دیده و نه نگاه منتظر پدر را برای یک خوش و بش ساده

این روزها اقوام و خانواده ها دور هم که جمع می شوند همه سر در گوشی خود دارند و کمتر کسی با دیگری صحبت می کند، والدینی که با هزار زحمت غذایی تدارک دیده اند برای دور هم بودن با فرزندانشان و با هزار امید منتظر آن ها هستند، اما آن ها گوشی به دست می آیند و گوشی به دست می روند و در این میان نه زحمت مادر را کسی دیده و نه نگاه منتظر پدر را برای یک خوش و بش ساده.
فرزندانی را می بینیم که برای یک لحظه بازی و هم صحبتی با والدینشان له له می زنند و آن ها تمام وقت و حواس خود را در جایی دیگر به اسم تلگرام هدر می دهند و تنها فریادهای عصبانیتشان است که نصیب فرزندان می شود.
یادمان باشد هر کار مهمی هم که در دنیای مجازی داشته باشیم مهمتر از آن خانواده ما هستند و باید در اولویت قرار بگیرند.
2- عاقبت اندیش باشیم

با اضافه شدن “کانال” به امکانات تلگرام دسترسی به هر نوع اطلاعاتی بسیار راحت شده است و شرم آور است که در بیشتر کانال ها صحبت از مسائل جنسی و اشاعه فحشاء است، در متن ها و تصاویر یک بی بند و باری عجیبی به چشم میخورد.
صحبت از مسائل ننگین به راحتی رواج پیدا کرده است و قبح بسیاری از مسائل شکسته است؛ مسائلی که زمانی یک تابو بود و یک شخص در خلوت خود هم حاضر نبود به آن ها بیندیشد یا در صمیمی ترین جمع های دوستانه کلمه ای به زبان بیاورد.
یادمان باشد اینکه ما با افتخار و فقط برای خنده یک مسأله ضد اخلاقی را به راحتی بیان می داریم و آن را منتشر می کنیم ما نمونه بارز اشاعه دهنده فحشا می شویم .
و بدبختی اینجاست که این حرکت ناچیز ما در بین هزاران نفر باز نشر می شود یعنی ما در گناه هزاران نفر شریک شده ایم و این موضوع هم در آخرت ما تأثیر دارد هم در دنیایمان.
قرآن كریم می فرماید: «إِنَّ الَّذِینَ یُحِبُّونَ أَن تَشِیعَ الْفَاحِشَةُ فِی الَّذِینَ آمَنُوا لَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ فِی الدُّنْیَا وَالْآخِرَةِ وَاللَّهُ یَعْلَمُ وَأَنتُمْ لَا تَعْلَمُونَ»(سوره نور/19) كسانی كه دوست دارند زشتی ها در میان مردم با ایمان شیوع یابد، عذاب دردناكی برای آن ها در دنیا و آخرت است.

یادمان باشد اینکه ما با افتخار و فقط برای خنده یک مسأله ضد اخلاقی را به راحتی بیان می داریم و آن را منتشر می کنیم ما نمونه بارز اشاعه دهنده فحشا می شویم

نكته قابل توجه این است كه در تمام گناهان، آنچه سبب قهر خدا مى شود، انجام دادن آن است؛ ولى درباره اشاعه فحشا همین كه انسان به آن علاقه داشته باشد (ولو آنرا انجام ندهد)، مرتكب گناه كبیره شده است؛ یعنى نه تنها اشاعه فحشا بلكه علاقه به آن گناه بزرگى است؛ در حالى كه علاقه به هیچ گناهى (تا مادامى كه انجام نگرفته است) گناه نیست. (کتاب امر به معروف و نهی از منكر، محسن قرائتی، ص 162)
پس حواسمان را جمع کنیم اگر یک لطیفه مورد دار هر چقدر هم به نظرمان جالب باشد دیدیم نباید به نشر آن اقدام کنیم چرا که در دایره اشاعه دهندگان فحشاء قرار خواهیم گرفت و همچنین است نشر شبهه ها، تمسخر افراد، اخباری که راست و دروغش را نمی دانیم، شایعه ها ، تهمت ها و ….
امام علی علیه السلام: مُذیعُ الْفاحِشَةِ كَفاعِلِها؛ فاش كننده زشتى ها، همانند انجام دهنده آنها است. (شرح غررالحكم: ج 6، ص 125)
3- زندگی هم بکنیم

سعی کنیم در طول شبانه روز ساعتی هم که شده موبایلمان را خاموش کنیم و به امورات شخصی خود برسیم که به خاطر عقب افتادن برنامه هایمان استرس نکشیم. کمی ورزش کنیم، کمی به چشمان و روحمان استراحت بدهیم، برده گوشی هایمان نباشیم، عمر ما کوتاهتر از آن است که مقداری از آن را هم به هدر دادن در اینترنت اختصاص دهیم.
امام على علیه السلام فرمود: چه شده است كه شما را همچون بدنهاى بى جان و جانهاى بى بدن و عابدانِ نا پرهیزگار و بازرگانانِ بى سود و بیدارانِ خفته و حاضرانِ غایب و چشمدارانِ نابینا مى بینم؟ (نهج البلاغة: الخطبة 108)
و چه خوب وصف حال ما معتادان دنیای مجازی است.
به امید روزی که بیاموزیم چگونه زندگی کنیم و چگونه بهترین روزها و شب ها را داشته باشیم، ایامی آباد و زاینده فضیلت ها و سعادت ها.

صفحات: 1· 2