آیات و روایات فراوانی که در منابع اسلامی وجود دارد، که حاکی از اهمیت و ارزش لقمه ی حلال در زندگی است. قوانین و مقررات تحصیل رزق و روزی که از طریق قرآن و سنت در اختیار انسان قرار داده شده، شاخص ها و مولفه های ارزشمندی هستند تا انسان را در مسیر صحیح تحصیل روزی و لقمه ی حلال قرار داده و از گرفتار شدن در آثار و تبعات شوم لقمه حرام باز داردند. خدای متعال در سوره مبارکه مومنون می فرماید: «یا أَیُّهَا الرُّسُلُ كُلُوا مِنَ الطَّیِّباتِ وَ اعْمَلُوا صالِحاً إِنِّی بِما تَعْمَلُونَ عَلیمٌ؛ [سوره مومنون، آیه51] اى پیامبران! از غذاهاى پاكیزه بخورید، و عمل صالح انجام دهید، كه من به آنچه انجام مى دهید آگاهم.»
در این آیه شریف نکته بسیار دقیق و ظریف نهفته است، که خدای متعال بعد از آنکه فرمان به استفاده و خوردن از طیبات و غذاهای پاک را صادر می فرماید، بلافاصله سخن از عمل صالح می نماید، بعضی از مفسران قرآن کریم به خوبی رابطه مستقیمی بین این دو فرمان برقرار کرده اند، به این معنا که غذای حلال می تواند کمک انسان برای ورود در رفتاری های صالحانه و درست باشد و ژنتیک این مطلب را نیز استفاده کرده اند که غذایی که پاک و حلال نباشد، می تواند مانع کارهای خیر و درست در زندگی انسان باشد. [1]
تأثیر لقمه حرام در زندگی
1- لقمه حرام مانع پذیرش ولایت امام(علیه السلام):
آموزه های روایی نیز به خوبی مطلب بالا را تأیید می کند؛ کما اینکه در روایتی از امام حسین (علیه السلام) خطاب به سربازان شیطانی بنی امیه زمانی که به نصایح روشنگرانه ی امام بی توجهی می کردند، این چنین نقل شده است: «وَیلَکُم مَا عَلَیکُم أن تَنصِتُوا إلَیَّ فَتَسمَعُوا قَولِی فَقَدْ مُلِئَتْ بُطُونُكُمْ مِنَ الْحَرَامِ[2] چرا ساکت نمی شوید تا حرفم را بشنوید؟ شکم هایتان از حرام پر شده و بر قلب هایتان مُهر خورده است.»
آنچه از منابع روایی و قرآنی به دست می آید این است، که لقمه ی حرام تأثیر وضعی و مستقیمی بر روح و روان انسان بر جای گذاشته و روح الهی انسان را به مرگ تدریجی مبتلا می سازد و انسان را به موجودی حیوان صفت و خطرناک تبدیل می کند به طوری که حتی حاضر می شود در مقابل پاک ترین و شریف ترین انسان های روی زمین، بدترین و وقیحانه ترین افعال را نشان دهد.
در روایت دیگری این چنین نقل شده است: «كانَ أَبُوعَبْدِاللّه علیه السلام یَقُولُ: كانَ أمیرُالمُومِنینَ (علیه السلام) یَقُولُ: لَیسَ بِوَلِىٍّ لَنا مَنْ أَكَلَ مالَ مُومِنٍ حَراماً؛[3] امام صادق (علیه السلام) مى فرمود: امیرمومنان (علیه السلام) بارها مى فرمود: كسى كه مال مومنى را به حرام بخورد، او از دوستان ما نیست.» توضیح اینكه كسى كه ولایت على (علیه السلام) را پذیرفته است، نباید مال حرام بخورد، و اگر بخورد باید در ولایت خود تردید كند.
2-تأثیرات ژنتیکی لقمه حرام بر نسل ها:
استفاده از مال و لقمه حرام تا به اندازه ای شوم و دردناک است که اثر وضعی آن نه تنها بر روح افراد بلکه نسل های آینده را نیز تحت تأثیر خود قرار می دهد؛ کما اینکه در روایتی از امام صادق(علیه السلام) این چنین نقل شده است: «کَسبُ الحَرام یُبَیِّنُ فِی الذُّرِّیَةِ؛[4] آثار کسب حرام در نسل آدمی آشکار می شود.» حال اگر کسی این اشکال را وارد کند که نسل های بعدی چرا گرفتار در مجازات پدران خود شوند؟ در جواب باید گفت اثر لقمه ی حرام را در زندگی می بایست همانند تأثیر بعضی از مواد مضرر و خطرناک میکروبی و حتی هسته ای دانست که نه تنها خود شخص بلکه نسل های بعدی را نیز دست خوش تبعات مخرب و مسموم خود قرار می دهند؛ همان طور که افرادی که در معرض تشعشعات هسته ای قرار دارند تا نسل های بعدی گرفتار آثار و تبعات تشعشعات هستی هستند.
خدای متعال بعد از آنکه فرمان به استفاده و خوردن از طیبات و غذاهای پاک را صادر می فرماید، بلافاصله سخن از عمل صالح می نماید، بعضی از مفسران قرآن کریم به خوبی رابطه مستقیمی بین این دو فرمان برقرار کرده اند، به این معنا که غذای حلال می تواند کمک انسان برای ورود در رفتاری های صالحانه و درست باشد و ژنتیک این مطلب را نیز استفاده کرده اند که غذایی که پاک و حلال نباشد، می تواند مانع کارهای خیر و درست در زندگی انسان باشد.
لقمه ی حرام نیز نسل ها را دستخوش گرفتاری قرار می دهند. البته این موضوع در خصوص لقمه حلال به نوعی دیگر خود نمایی می کند، به این صورت که نسل های آینده برای دست یابی به کمالات معنوی با مشکلات و سختی هایی فراوانی مواجه هستند، ولی این مطلب به معنای دور شدن از رحمت الهی و یا مجبور بودن به انجام گناه در زندگی نیست.
خادمان مجلس حسینی از غذا حلال استفاده کنند
هر چند که میزبانی از عزاداران مجلس اباعبد الله (علیه السلام) توفیقی است که شامل حال هر کسی نمی شود، ولی با توجه به تأکید و سفارش های فراوان آموزه های اسلامی به بهره گیری از لقمه حلال و طیب در زندگی سزاوار است برای پذیرایی و استقبال از محبان و عزاداران حسینی بهترین و پاک ترین لقمه ها را برای ضیافت حسینی مهیا نمود و تنها به فکر پذیرایی های مفصل و مجلل نباشند.
پی نوشت ها:
[1]. ر.ک: تفسیر نمونه: ج 14، ص256؛ تفسیر نور، ج 8، ص105.
[2]. بحارالأنوار، ج45، ص8.
[3]. بحار الأنوار (ط - بیروت)، ج 101، ص296، ح17.
[4]. الكافی (ط - الإسلامیة)، ج 5، ص125، ح4.
صفحات: 1· 2
